Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Κυριακή Γ΄ Λουκά (Λουκ. 7,11-16) «14. νεανίσκε, σο λέγω, γέρθητι». (Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ+Κυριακή ΙΕ΄ Ματθαίου (Ματθ. 22,35-46), «44. επεν Κύριος τ Κυρί μου, κάθου κ δεξιν μου»).

        Με την ανάστασι του γιου της χήρας της Ναΐν ο Χριστός μας αποδεικνύει ότι είναι Θεός.
        Τι σημασία έχει για μας σήμερα το αν ο Χριστός είναι Θεός; Και γιατί θα πρέπει συνέχεια να το λέμε και να το υπενθυμίζουμε στο περιβάλλον μας;
        Επειδή είναι Θεός ο Χριστός, γι΄αυτό μπορει να μας σώση, να μας βάλη στον Παράδεισο, να μας κάνη μετόχους της Βασιλείας Του. Επειδή είναι Θεός μας λέει την αλήθεια για ό,τι μας ενδιαφέρει. Επειδή είναι Θεός, μπορει να κάνη πράξι τις υποσχέσεις Του. Επειδή είναι Θεός ο Χριστός μπορει να μας προστατέψη από τον Διάβολο, από τους δαίμονες, από τον φόβο του θανάτου, από τους δαιμονισμένους ανθρώπους. Επειδή είναι Θεός μπορει να μας δώση την ειρήνη Του, όχι εξωτερική ειρήνη που υπόσχονται οι πολιτικοί αλλά την εσωτερική ειρήνη που έρχεται με την απαλλαγή από τα πάθη. Επειδή είναι Θεός μπορει να μας δώση την αληθινη χαρά και όχι την ψεύτικη των ηδονων.
        Εάν ζουμε όπως μας παραγγέλνει ο Θεός, τότε θα νιώσουμε μέσα μας ότι όλα αυτά είναι αληθινά, ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος», με την προσωπική εμπειρία θα βεβαιωθουμε ότι όλα αυτά ισχύουν. Και ισχύουν όχι μόνο για κάποιους που έζησαν κάποτε και κάπου αλλά ισχύουν και για μας και για τον καθένα που θα εμπιστευθη τον εαυτό του στον αληθινό Θεό.
        Από την στιγμή που θα αποκτήσουμε προσωπική πειρα, θα αισθανθουμε κι εμεις την ανάγκη να μεταδώσουμε την αλήθεια και στο περιβάλλον μας. Όπως οι Απόστολοι δεν κράτησαν για τον εαυτό τους μόνο την Ανάστασι του Χριστου αλλά μετέδωσαν το ευχάριστο νέο σε όλη την τότε γνωστή οικουμένη, έτσι και ο κάθε Χριστιανός, ανεξάρτητα από την χρονική περίοδο που ζει σ΄αυτόν τον κόσμο, αισθάνεται την ανάγκη να λατρεύει τον αληθινό Θεό, να διαλαλη τα μεγαλεια Του, να παρακινη και τους συνανθρώπους του να μπουν ει δυνατόν όλοι στον δρόμο που οδηγει στην αγιότητα, στον δρόμο που οδηγει στην θέωσι.
        Όπως η λειτουργία της αναπνοης γίνεται αυτόματα, έτσι και η μαρτυρία μας προς το περιβάλλον μας γίνεται από μόνη της είτε το επιδιώκουμε είτε όχι, εν γνώσει ή εν αγνοία μας. Και αλοίμονό μας εάν ισχύση για μας αυτό που λέει ο Κύριος για το αλάτι που χάνει την αλμύρα του. Πολλά μας έδωσε ο Θεός, πολλά και θα μας ζητήση και όποιος ξέρει πολλά και δεν τα εφαρμόζει θα τιμωρηθη αυστηρότερα.
        Βέβαια, ο Θεός είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και δεν μας τιμωρει κατ΄ευθείαν. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, πόσοι άνθρωποι θα ζουσαν πάνω στον πλανήτη; Αλλά αλλου φταιμε και αλλου τιμωρούμαστε. Σε διαφορετική στιγμή αμαρτάνουμε και μετά από καιρό έρχεται η τιμωρία, που δεν είναι τιμωρία αλλά ιατρική παρέμβασι του Θεου για να μην χειροτερέψουμε ή για να μην χάσουμε τον Παράδεισο ή για να συνετιστουμε και να ξαναξεκινήσουμε την πορεία μας προς την αγιότητα.
        Οι άνθρωποι που λόγω γεωγραφίας ή ιστορικων και πολιτιστικων συγκυριων δεν γνώρισαν τον αληθινό Θεό στο πρόσωπο του Κυρίου και Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου είναι φτωχοί. Ναι μεν χαίρονται σε κάποιο βαθμό το δωρο της ζωης σε αυτόν τον μάταιο κόσμο αλλά δεν μπορουν να γνωρίσουν την αγιότητα, δεν μπορουν να προγευθουν τον Παράδεισο αφου δεν γνωρίζουν Εκεινον που θα βλέπουμε συνέχεια, όσοι παμε στον Παράδεισο. Μαλιστα η Αποκάλυψι του Ιωάννου λέει πως αυτοί που θα πανε στον Παράδεισο αλλά δεν θα είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα τρωνε από τα φύλλα του δέντρου της ζωης, ενώ από τους καρπούς θα τρωνε μόνο οι Βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποιοι ζουσαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεου.
        Ας ζουμε, λοιπόν, σύμφωνα με το θέλημα του αληθινου Θεου, του Χριστου, ώστε να κληρονομήσουμε τα αγαθά που μας υπόσχεται και στα οποια ήδη μετέχουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας από αυτήν την ζωή. Είναι κριμα εμεις που έχουμε τον αληθινό Θεό στην ορθόδοξη αγιοπνευματική παράδοσι να ζουμε όπως οι αλλόθρησκοι και οι αλλόδοξοι.

Καλούμεθα να γίνουμε το «φως του κόσμου» στην σημερινή ανθρωπότητα που στενάζει κάτω από τα διάφορα προβλήματα. Βοηθωντας τον διπλανό μας, βοηθαμε και τον ίδιο μας τον εαυτό, διότι στην Εκκλησία όταν δίνουμε δεν χάνουμε αλλά πολλαπλασιάζεται και αυτό που έχουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: