Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

+Παιδί μου …..
Μπορεί να μην με γνωρίζεις, αλλά εγώ ξέρω τα πάντα για σένα….Ψαλμοί 139:1
Γνωρίζω πότε είσαι καθιστός και πότε όρθιος…. Ψαλμοί 139:2 Ξέρω κάθε βήμα σου… Ψαλμοί 139:3
Ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού σου είναι μετρημένες… Ματθαίος 10: 29-31
Γιατί φτιάχτηκες κατ’ εικόνα μου… Γένεσις 1:27
Μέσα σ’εμένα ζεις, κινείσαι και υπάρχεις…Πράξεις 17:28
Σε γνώριζα πριν ακόμη διαμορφωθείς στην μήτρα της μητέρας σου…Ιερεμίας 1:4-5
Σε διάλεξα όταν σχεδίαζα την δημιουργία… Εφεσίους 1:11-12
Δεν ήσουν ένα λάθος…. Ψαλμοί 139:15-16
Γιατί όλες οι μέρες σου είναι γραμμένες στο βιβλίο μου…. Ψαλμοί 139:15-16
Εγώ όρισα την ακριβή ώρα της γέννησης σου και που θα ζούσες ….Πράξεις 17:26
Γιατί φοβερά και θαυμάσια πλάστηκες…. Ψαλμοί 139:14
Εγώ σε διαμόρφωσα στη μήτρα της μητέρας σου…. Ψαλμοί 139:13
Και σε έφερα στον κόσμο την ημέρα που γεννήθηκες….. Ψαλμοί 71:6
Με έχουν παρουσιάσει λάθος άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν….Ιωάννη 8:41-44
Δεν είμαι απόμακρος και θυμωμένος αλλά είμαι η απόλυτη έκφραση της αγάπης….. Α Ιωάννη 4:16
Και είναι επιθυμία μου να σε κατακλύσω με την αγάπη μου….. Α Ιωάννη 3:1
Απλά επειδή είσαι παιδί μου και είμαι ο πατέρας σου….. Α Ιωάννη 3:1
Σου προσφέρω περισσότερα από όσα θα μπορούσε ποτέ να σου προσφέρει ο σαρκικός σου πατέρας…. Ματθαίος 7:11
Γιατί είμαι ο τέλειος πατέρας….. Ματθαίος 5: 48
Κάθε καλό δώρο που λαμβάνεις έρχεται από το δικό μου χέρι….. Ιακώβου 1: 17
Γιατί εγώ είμαι ο προμηθευτής σου και φροντίζω για όλες τις ανάγκες σου…. Ματθαίος 6: 31-33
Το σχέδιο μου για το μέλλον σου ήταν πάντα γεμάτο με ελπίδα……Ιερεμίας 29:11
Γιατί σε αγαπώ με αγάπη παντοτινή…. Ιερεμίας 31:3
Οι σκέψεις μου για σένα είναι αμέτρητες όπως οι κόκκοι της άμμου στην ακρογιαλιά…. Ψαλμοί 139:17-18
Και χαίρομαι για σένα με τραγούδια….Σοφονίας 3:17
Δεν θα σταματήσω πότε να κάνω καλό για σένα….. Ιερεμίας 32:40 Γιατί είσαι το πολύτιμο απόκτημα μου….Έξοδος 19:5
Επιθυμώ να σε στερεώσω με όλη την καρδιά μου και όλη την ψυχή μου…. Ιερεμίας 32:41
Αν με ψάξεις με όλη την καρδιά σου θα με βρεις…..Δευτερονόμιο 4:29
Ζήτα την ευτυχία σου σε εμένα και θα σου δώσω ότι η καρδιά σου λαχταρα….. Ψαλμοί 37:4
Γιατί εγώ είμαι αυτός που σου έδωσα αυτές τις επιθυμίες….Φιλιππησίους 2:13
Είμαι ικανός να κάνω για σένα περισσότερα από όσα θα μπορούσες να φανταστείς…… Εφεσίους 3:20
Γιατί εγώ είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου…..
Β Θεσσαλονικείς 2:16-17
Εγώ είμαι επίσης ο πατέρας που σε παρηγορεί σε όλες τις δυσκολίες σου…..Β Κορινθίους 1:3-4
Όταν είσαι συντετριμμένος, εγώ είμαι κοντά σου….. Ψαλμοί 34:18 Όπως ένας βοσκός κουβαλάει ένα πρόβατο, σε κουβαλάω κοντά στην καρδιά μου….Ησαΐας 40:11
Μια μέρα θα σβήσω κάθε δάκρυ από τα μάτια σου…Αποκάλυψις 21:3-4
Και θα πάρω μακριά όλο τον πόνο που υπέφερες πάνω σε αυτή την γη…. Αποκάλυψις 21:4
Είμαι ο πατέρας σου και σε αγαπώ όπως ακριβώς αγαπώ τον γιο μου, τον Ιησού…. Ιωάννη 17:23
Γιατί στον Ιησού η αγάπη μου για σένα φανερώνεται …. Ιωάννη 17:26
Και ήρθε να δείξει πως είμαι μαζί σου και όχι εναντίον σου…..Ρωμαίους 8:31
Και να σου πει ότι δεν λογαριάζω τις αμαρτίες σου….
Β Κορινθίους 5:18-19
Ο Ιησούς πέθανε ώστε εσύ κι εγώ να συμφιλιωθούμε…..
Β Κορινθίους 5:18-19
Ο θάνατος του ήταν η υπέρτατη έκφραση της αγάπης μου για σένα….. Α Ιωάννη 4:10
Έδωσα ότι αγαπούσα περισσότερο για να κερδίσω την αγάπη σου…. Ρωμαίους 8:32
Εάν δεχτείς το δώρο του γιου μου, του Ιησού, δέχεσαι εμένα…..
Α Ιωάννη 2:23
Και τίποτα δεν θα σε χωρίσει πια από την αγάπη μου….. Ρωμαίους 8:38-39
Έλα σπίτι και θα κάνω την μεγαλύτερη γιορτή που έχει γίνει στον ουρανό…..Λουκάς 15:7
Ήμουν πάντα πατέρας και θα είμαι πάντα πατέρας…. Εφεσίους 3:14-15
Η ερώτηση μου είναι … θα γίνεις παιδί μου;….. Ιωάννη 1:12-13 Σε περιμένω… Λουκάς 15:11-32
Με αγάπη, ο Πατέρας σου, Ο Παντοδύναμος Θεός http://www.exomologistetokirio.gr/2012/11/blog-post_18.html



Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

+Κυριακή Ε΄ Λουκά (Λουκ. 16,19-31) «24. κα ατς φωνήσας επε· πάτερ βραάμ, λέησόν με κα πέμψον Λάζαρον να βάψ τ κρον το δακτύλου ατο δατος κα καταψύξ τν γλσσάν μου, τι δυνμαι ν τ φλογ ταύτῃ».

ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΙ[Κυριακή ΙΔ΄ Ματθαίου (Ματθ. 22,2-14), 13. «τότε επεν βασιλες τος διακόνοις· δήσαντες ατο πόδας κα χερας ρατε ατν κα κβάλετε ες τ σκότος τ ξώτερον· κε σται κλαυθμς κα βρυγμς τν δόντων». ]

Είναι αξιοπαρατήρητο ότι ενω ο Χριστός είναι Θεός και είναι Αγάπη, όμως, ομιλει και για Κόλασι και μάλιστα αιώνιο.
Για να ρίξουμε πρώτα μία ματιά για το τι πιστεύουν οι εκτός Εκκλησίας άνθρωποι για την Κόλασι:
Οι υλιστές πιστεύουν ότι υπάρχει μόνο η ύλη, επομένως μετά θάνατον ο άνθρωπος γίνεται άτομα, ηλεκτρόνια και πρωτόνια και ενώνεται με το υλικό Σύμπαν. Επομένως, αφου ο «Παράδεισός» τους είναι μόνο αυτός ο κόσμος, είναι ικανοποιημένοι που μετά θάνατον θα γίνουν ένα με τον υλικό κόσμο.
Οι ειδωλολάτρες όλων των εποχων είναι αισιόδοξοι: αφου η ψυχή είναι αθάνατη φύσει κι αφου υπάρχει η μετενσωμάτωσι, το πολύ πολύ να ταλαιπωρηθουν για λίγο ή για πολύ στον Άδη (ή όπως αλλιως τον λένε στις διάφορες παραλλαγές) και μετά τους περιμένει η ένωσις με την απρόσωπη θεότητα («Μπράχμαν» ή όπως αλλιως το αποκαλουν). Γι΄αυτό και ο Σωκράτης δεν φοβόταν τον θάνατο. Σου λέει: «θα πεθάνω, θα γίνη μετενσωμάτωσις (ή επειδή ειμαι φιλόσοφος μπορει και να την αποφύγω) και αργά ή γρήγορα θα απαλλαγω τελείως από το κακό σωμα και θα ενωθω με την ψυχή του Σύμπαντος, την απρόσωπη θεότητα. Άρα, για τους ειδωλολάτρες όλων των εποχων υπάρχει μόνο «Παράδεισος» με την έννοια της ενώσεως με την απρόσωπη δύναμι του Σύμπαντος.
Για τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους δεν υπάρχει περίπτωσι κάποιος δικός τους να βρεθη εκτός του Παραδείσου τους, όσο κακός και αν είναι. Κάτι θα κάνει ο καλός Θεός και θα τους βολέψη όλους τους δικούς τους.
Μείναμε εμεις οι Χριστιανοί. Οι Προτεστάντες λένε πως άπαξ και γνωρίσει κάποιος τον Χριστό και τον ομολογήσει, εξασφάλισε και μία θέσι στον Παράδεισο. Οι Παπικοί έχουν το Καθαρτήριο Πυρ με το οποιο ξεπλένονται όλες οι αμαρτίες, οπότε όλοι οι Παπικοί θα πανε στον Παράδεισο. Κάτι ανάλογο έχουν και όλοι οι υπόλοιποι αιρετικοί μέσα στον χωρο του Χριστιανισμου ή των παρυφων του π.χ. Μορμόνοι, Γιαχωβαδες, Αντβεντιστές κλπ.
Τι λέει, όμως, η Εκκλησία για την Κόλασι; Μας λέει πως όταν ο άνθρωπος πεθαίνει η ψυχή του μεταβαίνει στην μέση κατάστασι και περιμένει την Β΄Παρουσία του Κυρίου, οπότε και θα γίνη η τελική κατάταξι του καθενός, Παράδεισος ή Κόλασι.
Με τα Μνημόσυνα, τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουν οι ζωντες υπέρ των κεκοιμημένων μπορει ο Θεός κάποιον που προορίζεται για την Κόλασι, με βάσι τις πράξεις του όταν ηταν ζωντανός, να τον βάλη στη θέσι που πάει για τον Παράδεισο, αν βέβαια είναι σε οριακή κατάστασι, εάν το επιτρέπουν και οι πράξεις του. Μόνο ένα μικρό ποσοστό, οι αμετανόητοι, θα πάη στην αιώνια Κόλασι, όπως π.χ. ένας στους δώδεκα ηταν ο Ιούδας.
Ο Χριστός, λοιπόν, μας ομιλει για Κόλασι και πρέπει να πάρουμε την ζωή μας στα σοβαρά. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τον υλισμό, τον ινδουισμό και τις άλλες θρησκειες και να επαναπαυόμαστε. Ούτε από το γεγονός ότι μόνο ο Ιουδας πηγε στη Κόλασι από τους δώδεκα Μαθητές. Πρέπει να ζουμε έτσι ώστε να έχουμε πάντοτε μπροστά μας τον Χριστό ώστε να μην κάνουμε αμαρτίες (ή αν κάνουμε να μετανοουμε) και να σκεφτόμαστε ότι «αφου μια ζωή θα ζουμε συνέχεια με τον Χριστό, γιατί να μην χαιρόμαστε με την παρουσία Του;».
Ο Παράδεισος και η Κόλασι θα είναι μαζί. Η διαφορά θα είναι ότι άλλοι θα βλέπουν τον Χριστό και θα χαίρονται και άλλοι θα τον βλέπουν και θα καίγονται. Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και τώρα; Άλλοι πηγαίνουν στην Εκκλησία και χαίρονται και άλλοι ζουν κτηνώδη βίο και όταν συναντήσουν δυσκολίες «δεν έχουν μουτρα» να πανε και να ζητήσουν συγγνώμη από τον Θεό και βοήθεια, με αποτέλεσμα να χειροτερεύη η κατάστασί τους. Μερικοί ψάχνουν βοήθεια στον Σατανα, στα Μέντιουμ, στις χαρτορίχτρες, στα μάγια, στα ωροσκόπια. Άλλοι το ρίχνουν στις ηδονές με αποτέλεσμα οι οδύνες να αυξάνονται και ο φαυλος κύκλος να μην έχει τελειωμό και ο θάνατος να φαίνεται ως η μόνη λυσι για το δραμα τους.
Αλλά εμεις είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστου, της Εκκλησίας και η Εκκλησία μας βοηθα και εδώ να περναμε καλά και να κληρονομουμε και την αιώνιο ζωή, τον Παράδεισο, την ζωή μαζί με τον Χριστό. Ας μην αφήνουμε τον χρόνο να κυλα ανεκμετάλλευτος. Ας μπουμε στον δρόμο της αγιότητος ώστε να περάσουμε χωρίς εξετάσεις μετά θάνατον στον Παράδεισο, αφου η Εκκλησία είναι ο Παράδεισος επί της Γης.

Ο καλλίτερος τρόπος να αποφύγουμε την αιώνιο Κόλασι, για την οποια ομιλει ο Κύριος ημων Ιησους Χριστός, είναι να ζουμε από τώρα στον Παράδεισο και ο Παράδεισος είναι ο Χριστός, «ον παιδες ευλογειτε, ιερεις ανυμνειτε, λαός υπερυψουτε εις πάντας τους αιωνας».
. Η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου
«Νεφέλη γαρ Κυρίου ην επί της Σκηνής ημέρας,
 και πυρ ην επ' αυτοίς νυκτός εναντίον παντός Ισραήλ».
(Έξοδος κεφ. μ' 36)
Δέσποινα Θεοτόκε, το κειμήλιον των αρετών, η σκέπη και η καταφυγή πάντων των Χριστιανών, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς εκ των ορατών και αοράτων εχθρών.
Θεοτόκε Παρθένε, η των ουρανών Πλατυτέρα, εσύ είσαι η κλίμαξ ην ο Ιακώβ εθεάσατο. Δια των ιδικών σου πρεσβειών ανερχόμενοι οι Άγγελοι αναφέρουν εις τον Άγιον Θεόν τας προσευχάς των Χριστιανών. κατερχόμενοι δε μεταφέρουν εις αυτούς την χάριν και τας δωρεάς Αυτού.
Νεφέλη οδηγούσε και εσκέπαζε τους Ισραηλίτας όταν εβάδιζον εις την έρημον και νεφέλη εκάλυπτεν την Σκηνήν του Μαρτυρίου. Όλα αυτά όμως ήσαν τύπος και σκιά της χάριτος του Θεού.
Όταν όμως ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο Ιησούς Χριστός εσκήνωσεν εν σοι, δια της ενσάρκου οικονομίας αυτού, τότε εσύ Θεοτόκε έγινες η φωτεινή Σκηνή του Αγίου Πνεύματος, φωτίζουσα, σκέπουσα, περιθάλπουσα και οδηγούσα τον νέον Ισραήλ εις τον Παράδεισον, εις την Βασιλείαν των ουρανών.
Πώς να μη σε ευχαριστήσωμεν Πάναγνε διότι με την αστραπόμορφον Σκέπην σου πλημμυρίζεις τας ψυχάς των ευσεβών Χριστιανών με θεία νοήματα; Εσύ Παναγία μας, ως φιλόστοργος Μήτηρ στολίζεις τις ψυχές μας δια των πολλών σου χαρίτων και τας καθιστάς ευαρέστους ενώπιον του Αγίου Θεού.
Η αισχύνη της ψυχικής γυμνότητος δια των πολλών σου χαρίτων καλύπτεται. Δια του ιερού σου Μαφορίου σκεπάζεις τις ψυχές μας αι οποίαι στερούνται ενδύματος γάμου και δεν ημπορούν να εισέλθουν εις την Βασιλείαν των Ουρανών.
Πολυύμνητε Κόρη, το ταμείον των θείων δωρεών μη παρίδης τας δεήσεις των πτωχών δούλων σου. Κάθε ψυχή στερουμένη έργων αγαθών προς Σε ανατρέχει. επιποθούσα δε της θείας Χάριτος προς Σε καταφεύγει. Εσύ είσαι η σκέπη και η ευπρέπεια πάντων των εις Σε προστρεχόντων.
Η ευσπλαχνία σου Θεοτόκε, ωσάν θάλασσα ανεξάντλητος επικαλύπτει πάντας τους αμαρτωλούς και επιχέει προς τους δεομένους ιάματα των ψυχών και των σωμάτων.
Κάθε ψυχή, εφ' όσον επικαλείται την βοήθειάν σου Δέσποινα, όσον άμορφη κι αν έχη κατασθή ένεκα της αμαρτίας δεν θα παραμείνη εις την ακοσμίαν αυτής, αλλά αι πρεσβείαι σου θα ελκύσουν επ' αυτήν την χάριν του Αγίου Πνεύματος.
Άνευ των ιδικών σου πρεσβειών και της ιδικής σου προστασίας και Σκέπης ουδείς λυτρούται εκ των ακαθάρτων λογισμών και ουδείς αναβαίνει άνευ των θερμών δεήσεών σου προς τον Θεόν και Πατέρα ημών.
Ω θαυμαστή πρεσβεία πάντων των Ορθοδόξων Χριστιανών! Των προφητών εκπλήρωμα, Αποστόλων δόξα, Μαρτύρων εγκαλλώπισμα, της Παρθενίας το καύχημα και παντός του κόσμου πανθαύμαστος Σκέπη!
Ως όρνις σκέπασον υπό τας αγίας πτέρυγάς σου και περιφρούρησον τα πιστά τέκνα σου, Θεοτόκε Παρθένε.
Καθ' ημέραν πράττομεν τα πονηρά και παροργίζομεν τον δίκαιον Θεόν. Ένεκα των πολλών αμαρτιών μας, υποπίπτομεν εις πολλούς πειρασμούς και θλίψεις. «Πολλαί αι θλίψεις του αμαρτωλού» (Ψαλ. λα' 10).
Πρόφθασον Δέσποινα και δώρησαι μετάνοιαν εις την πατρίδα μας και περίσκεπε αυτήν εκ των επαπειλούντων αυτήν εχθρών. «Εκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με» (Ψαλ. κα' 17).
Δεν θα υπήρχωμεν επί της γης Θεοτόκε, εάν δεν προέφθανον αι πρεσβείαι σου να εξευμενίσουν τον Άγιον Θεόν, προς τον οποίον καθ' ημέραν αμαρτάνομεν.
Παναγία μας, η παραμυθία πάντων των ευσεβών Χριστιανών, λύτρωσαί μας εκ της επικειμένης ημίν δικαίας του Θεού παιδεύσεως.
Σκέπε πάντοτε εκ πάσης απειλής ημάς Δέσποινα, ότι μετά Θεόν τας ελπίδας σοί αναθέμεθα.
Ταις της Πανυπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου πρεσβείαις, της ακαταμαχήτου ημών προστασίας, σώσον την κληρονομίαν σου Κύριε, ίνα απροσκόπτως και ελευθέρως δοξάζομεν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά Σου, εις το οποίον πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.

ΜΟΝΑΧΟΥ  ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ  ΚΑΡΑΚΑΛΛΗΝΟΥ
+Βίος του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου. Ο Άγιος Δημήτριος ο μεγαλομάρτυς και μυροβλύτης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στα 260μ.Χ. Οι γονείς του ήταν επίσημοι άνθρωποι και ο Δημήτριος κοντά στη φθαρτή δόξα είχε και πάμπολλα πνευματικά χαρίσματα και ολόψυχη πίστη στο Χριστό.
Εκείνο τον καιρό αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Χριστιανομάχος Διοκλητιανός που είχε διορίσει καίσαρα στα μέρη της Μακεδονίας έναν στρατηγό, γαμπρό του, ονόματι Μαξιμιανό, εξίσου σκληρόκαρδο και αιμοβόρο. Αυτός ο Μαξιμιανός διόρισε τον Δημήτριο άρχοντα της Θεσσαλονίκης, αφού εξετίμησε σε αυτόν την παλικαριά, την εξυπνάδα του και τα πολλά χαρίσματά του και νομίζοντας ότι είναι ειδωλολάτρης. Ο Δημήτριος χάρηκε με την τιμή αυτή γιατί θα του δινόταν έτσι η ευκαιρία να κηρύξει το Χριστό και να φέρει τους υπηκόους του στην αληθινή πίστη.
Ο Μαξιμιανός έπειτα από νικηφόρο πόλεμο που έκανε με τους Σκύθας, γύρισε στην Θεσσαλονίκη τροπαιούχος. Από τις πόλεις που περνούσε έκανε παντού θυσίες στα είδωλα. Τότε μερικοί ειδωλολάτρες καταγγέλλουν τον Δημήτριο ως Χριστιανό. Ο Μαξιμιανός κάλεσε όλους τους αξιωματούχους της Θεσσαλονίκης να προσφέρουν θυσία στα είδωλα, για να εξακριβώσει αν ο Δημήτριος θα ερχόταν. Ο Δημήτριος όμως δεν πήγε και τότε διέταξε ο Μαξιμιανός να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν μπροστά του.
Με φοβέρες και απειλές ο Μαξιμιανός προσπαθεί να πείσει τον Δημήτριο να αλλάξει την πίστη του. Μάταια όμως, οι απαντήσεις του Δημητρίου είναι γενναίες και θαρραλέες. Διατάζει τότε ο Μαξιμιανός να τον οδηγήσουν σε μια βρωμερή και υγρή φυλακή, με σκοπό να τον αφήσει να πεθαίνει εκεί, για να μην μαρτυρήσει και γίνει αγαπητός στη συνείδηση των Χριστιανών.
Ύστερα από ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη διοργανώνονται αγώνες τους οποίους θα τιμούσαν με την παρουσία τους ο άρχοντας Μαξιμιανός και ο αυτοκράτορας της Ρώμης Διοκλητιανός. Υπήρχε τότε ένας παλαιστής με το όνομα Λυαίος, ο οποίος ήταν πολύ ψηλός και είχε τέλεια εξάσκηση στην πάλη. Αυτός μπαίνοντας στο στάδιο αναζητούσε αντιπάλους, αλλά κανείς δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί του. Τότε ο Λυαίος άρχισε να προκαλεί και να βρίζει τους Χριστιανούς ώστε να παλέψει κάποιος Χριστιανός μαζί του. Ένας νέος Χριστιανός 20 ετών, ο Νέστορας, που ήταν μαθητής του Δημητρίου, φεύγει από το στάδιο, τρέχει στη φυλακή που ήταν ο Δημήτριος και ζητά την ευχή του να μονομαχήσει με το Λυαίο και να αποδείξει τη δύναμη του Χριστού. Ο Δημήτριος τον ευλογεί και ο Νέστορας καταφέρνει να νικήσει τον Λυαίο στην αρένα. Το ειδωλολατρικό πλήθος θεώρησε τη νίκη του Νέστορα μεγάλη προσβολή και φώναζε στον Μαξιμιανό να τον σκοτώσουν. Ο Μαξιμιανός βρισκόταν σε δίλημμα καθώς θα έπρεπε να σκοτώσει τον νικητή και αμέσως τον καλεί μπροστά του. Ο Νέστορας παρουσιάζεται μπροστά του και ομολογεί ότι κατάφερε να σκοτώσει τον Λυαίο με τη δύναμη του Χριστού, του αληθινού Θεού, που του δίδαξε ο Δημήτριος. Ο Μαξιμιανός τότε διατάζει να αποκεφαλίσουν τον Άγιο Νέστορα και να σκοτώσουν τον Δημήτριο ως υποκινητή του. Οι στρατιώτες πάνε στη φυλακή και εκεί λογχίζουν τον Δημήτριο σε όλο του το σώμα, όπου παρέδωσε στο Χριστό την Αγία του Ψυχή.
Η μνήμη του Αγίου Δημητρίου τελείται την 26 Οκτωβρίου κάθε έτους. Ο Θεός για να τον τιμήσει, τον ανέδειξε μυροβλύτη και θαυματουργό. 
+Η εικόνα του Αγίου Δημητρίου                                                                       

Ο ορθόδοξος αγιογράφος εμπνευσμένος από τις διηγήσεις της ζωής, του μαρτυρίου και των θαυμάτων του αγίου, καθώς και από την υμνολογία και τα διάφορα εγκώμια που έχουν αφιερωθεί στον άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη, συνθέτει τις σχετικές εικόνες. Οι εικόνες αυτές είναι πολλές, γιατί, όπως παρατηρεί ο αείμνηστος Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «ο Μεγαλομάρτυς Δημήτριος είναι ασφαλώς εις των ολίγων Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δια τον οποίον έχουν γραφή αι περισσότεραι ομιλίαι, τα περισσότερα εγκώμια και έχουν συντεθεί τα περισσότερα στιχουργήματα...Παράλληλοι προς την άφθονον αυτήν φιλολογικήν παραγωγήν είναι και αι πολυάριθμοι απεικονίσεις εις χειρόγραφα, εις εικόνας φορητάς και εις τοιχογραφίας σκηνών εκ του βίου, του Μαρτυρίου και των θαυμάτων του Αγίου. Αι απεικονίσεις αυταί αποτελούν κύκλον ολόκληρον, ένα των ευρυτέρων που εδημιούργησαν οι αγιογράφοι των βυζαντινών και των μετά την
λωσιν χρόνων».
Οι συνηθέστερες παραστάσεις είναι: Η εικόνα του Αγίου Δημητρίου, ο γιος Δημήτριος μπροστά στο Μαξιμιανό, ο γιος Δημήτριος στη φυλακή, ο γιος Δημήτριος ευλογώντας το Νέστορα, ο γιος Νέστορας παλαίοντας με το Λυαίο, το Μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου, η κοίμηση του Αγίου κ.ά. Από τις παραστάσεις αυτές «η απεικόνισις του Μαρτυρίου του Αγίου είναι περισσότερον διαδεδομένη, όχι μόνον διότι τούτο είναι το σπουδαιότερον από τα γεγονότα της ζωής του, αλλά ακόμη διότι αυτό σχετίζεται στενώς με το ιαματικόν μύρον, το οποίον ανέβλυζεν από τας πληγάς του. Το θέμα δε τούτο του μύρου ιδαιτέρως τονίζεται εις την υμνολογίαν της εορτής» (Α. Ξυγγόπουλος).
Στις αρχαιότερες παραστάσεις του Αγίου Δημητρίου, που βρίσκονται στα μωσαϊκά και τις τοιχογραφίες του ομώνυμου ναού της Θεσσαλονίκης, ο άγιος παριστάνεται όρθιος, με τα χέρια υψωμένα σε σχήμα δέησης, ντυμένος την υπατική στολή του (χλαμύδα λευκή). Με την πάροδο του χρόνου η στολή μεταβάλλεται. Ο άγιος εμφανίζεται με πανοπλία και αργότερα με χιτώνα και μανδύα.
Επειδή όμως ο άγιος Δημήτριος είναι ένας από τους στρατιωτικούς και συγχρόνως προστάτης της Θεσσαλονίκης, που πολλές φορές έσωσε από διάφορους κινδύνους, οι παραστάσεις, στις οποίες ο άγιος εικονίζεται στρατιωτικός, είτε πεζός είτε καβαλάρης, είναι συνηθισμένες στην ορθόδοξη αγιογραφία.
Ο γιος Δημήτριος έφιππος. Στην εικόνα αυτή ο άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται καβαλάρης με στρατιωτική στολή πάνω σε κόκκινο άλογο φονεύοντας με το δόρυ του τον τσάρο των Βουλγάρων Σκυλογιάννη. Πρόκειται για το θαύμα που έγινε τον Οκτώβριο του 1207 έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης. Ο τσάρος των Βουλγάρων Ιωαννίτζης, που οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν Σκυλογιάννη, φονεύτηκε κατά την παράδοση από τον άγιο Δημήτριο, όταν εκείνος πολιορκούσε τη Θεσσαλονίκη. Στο πρόσωπο του αγίου Δημητρίου η Θεσσαλονίκη βλέπει πάντοτε τον προστάτη της, το στήριγμά της. (Η απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους το 1912 συνέπεσε με την ημέρα της γιορτής του αγίου μας). Δίκαια ο άγιος Δημήτριος αποκαλείται από τον υμνωδό της Εκκλησίας «ο μέγας φρουρός της Θεσσαλονίκης, ο ρύστης εν τοις κινδύνοις ο εξαίρετος, πρόμαχος ο κράτιστος» (Κανών δεύτερος).  Σ’ έναν άλλο Κανόνα, που συνέθεσε ο Συμεών Θεσσαλονίκης, ο άγιος Δημήτριος φέρεται να λέει στην προστατευόμενή του πατρίδα Θεσσαλονίκη «...μη φοβού ουν, πατρίς μου, εμέ κατέχουσα, τους εχθρούς σου γαρ πάντας πατάξω εν Χριστώ και φυλάξω σε την τιμσάν με».

Δίκαια παρατηρήθηκε, πως από όλες τις εικόνες του Αγίου Δημητρίου, η εικόνα του έφιππου αγίου αγαπήθηκε περισσότερο, γιατί ενσαρκώνει τα ελληνικά ιδεώδη της παλληκαριάς και της λεβεντιάς. Στη συνείδηση των πιστών ο άγιος Δημήτριος δεν εναι μόνο, κατά τον υμνωδό, «κρηπίς ακατάβλητος και θεμέλιος άρρηκτος και πολιούχος, οικιστής και υπέρμαχος» της πόλεως της Θεσσαλονίκης και «εν πολλοίς και πολλάκις κινδύνοις χαλεποίς των Θεσσαλονικέων προϊστάμενος», αλλά και ο μέγας υπέρμαχος της οικουμένης. Για τούτο ψάλλει η Εκκλησία μας, «Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον η οικουμένη, αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την δύναμιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως γιε, μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος» (απολυτίκιο του αγίου) .Από το βιβλίο Ο Μυστικός κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων,(τόμος πρώτος), Χρήστου Γ. Γκότση, Εκδ. Αποστολική Διακονία.http://www.enoriaka.gr/index.php?option=content&task=view&id=37&Itemid=2

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

(ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ 8,26-39,) 33. ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, Κυριακή Ε΄ Ματθαίου (Ματθ. 8,28-9,1) «οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων», 

Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Χριστός έβγαλε τα δαιμόνια από έναν Γαδαρηνό.
Δαιμονίζονται εκεινοι οι άνθρωποι οι οποιοι ανοίγουν την πορτα στον Διάβολο με τις αμαρτίες τους, με τα πάθη τους ή ακόμα κληρονομώντας τα δαιμόνια από τους γονεις τους. Η διάκρισι ανάμεσα σε δαιμονισμένους και ψυχοπαθεις είναι δύσκολη. Καμιά φορά ο δαιμονισμένος είναι συγχρόνως και ψυχοπαθής, διότι όταν παρακάθεται ο Διάβολος μέσα στον άνθρωπο του πειράζει και τα μυαλά.
Όπως ο Χριστός έβγαλε τα δαιμόνια από τους δύστυχους εκείνους ανθρώπους με ανάλογο τρόπο βγαίνουν και τα δαιμόνια από μέσα μας με την Ιερά Εξομολόγησι. Στην προκειμένη περίπτωσι δαιμόνια είναι τα πάθη μας, οι χρόνιες αμαρτίες μας δηλαδή.
Ορισμένοι λένε «δεν ξέρω τι να πω στην Εξομολόγησι».
Αν υποθέσουμε πως σήμερα το βράδυ θα πεθάνουμε (δεν πιστεύω να σας τρομάζω;), τότε θα συναντήσουμε, αν είμαστε ανεξομολόγητοι 23 δαιμόνια ή αλλιως τελώνια. Τα 23 Τελώνια είναι 23 έλεγχοι που υφίσταται η ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατό του για συγκεκριμένα αμαρτήματα. Σε κάθε έλεγχο εξετάζεται η ψυχή για ένα συγκεκριμένο αμάρτημα. Αν δεν έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα προχωρά στο επόμενο τελώνιο και αν κατορθώσει και περάσει και το εικοστό τρίτο τελώνιο φτάνει μπροστά στην Πύλη του Παραδείσου.
Μέχρι την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου οι ψυχές βρίσκονται στην λεγόμενη «Μέση Κατάστασι» και προγεύονται τον Παράδεισο ή την Κόλασι, που θα πανε μετά την τελική Κρίσι. Με τις προσευχές της Εκκλησίας, τα μνημόσυνα και  τις ελεημοσύνες μπορει ο Θεός να αλλάξη την πορεία μιας ψυχης και ενώ ηταν για την Κόλασι να την βάλη στον Παράδεισο, αφου είναι Αγάπη και είναι και Παντοδύναμος.
Λοιπόν, θα «εξεταστουμε» από τους εξης δαίμονες:
1. το τελωνιο της κακολογιας
2. το τελωνιο της υβρης
3. το τελωνιο του φθονου
4. το τελωνιο του ψεματος
5. το τελωνιο του θυμου και της οργης
6. το τελωνιο της υπερηφανιας
7. το τελωνιο της βλασφημιας
8. το τελωνιο της φλυαριας και της αστειολογίας
9. το τελωνιο του τοκου και του δολου
10. το τελωνιο της τεμπελιας και του υπνου
11. το τελωνιο της φιλαργυριας
12. το τελωνιο της μεθης
13. το τελωνιο της μνησικακιας
14. το τελωνιο της μαγειας και της μαντειας
15. το τελωνιο της λαιμαργιας και της γαστριμαργίας - πολυφαγίας
16. το τελωνιο της ειδωλολατρειας
17. το τελωνιο της ομοφυλοφιλιας
18. το τελωνιο της φιλαρεσκειας και των χρωματοπροσώπων
19. το τελωνιο της μοιχειας
20. το τελωνιο του φονου και της εκτρώσεως
21. το τελωνιο της κλεψιας
22. το τελωνιο της πορνειας
23. το τελωνιο της ασπλαχνιας
Τι λέτε, θα περάσουμε τις εξετάσεις; Αν όχι, σημαίνει πως από τώρα είμαστε δυστυχισμένοι, ζουμε μέσα στο άγχος και τους ελέγχους της συνειδήσεως. Αν δεν είμαστε έτοιμοι να δώσουμε αυτές τις εξετάσεις, σημαίνει πως ζουμε μέσα στα πάθη («πάθος»  είναι η επανάληψη και σταθεροποίηση μιας αμαρτίας) και κινδυνεύουμε να βρεθουμε μακρυά από τον Θεό και μετά τον θάνατό μας.
 -Η θεραπεία;
-Νηστεία, προσευχή, Μυστηριακή ζωή.
Ο Θεός δεν θα μας ρωτήση γιατί το DNA μας δεν ηταν τέλειο ή γιατί το περιβάλλον στο οποιο μεγαλώσαμε δεν ηταν ιδανικό. Θα μας ζητήση, όμως, τον λόγο γιατί δεν προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε τον εαυτό μας μέσα στην Εκκκλησία ώστε να μην έχουν επάνω μας εξουσία οι δαίμονες (οι 23 ή οι 223).
Όμως, όσο είμαστε ζωντανοί, μπορουμε να γιατρευτουμε από τα πάθη για να γλιτώσουμε τον τελωνισμό όταν θα βγαίνει η ψυχή μας. Μπορουμε να περάσουμε χωρίς εξετάσεις, αρκει να μετανοουμε και να εξομολογούμεθα τις αμαρτίες μας. Άλλωστε, όταν κοινωναμε το Σωμα και το Αιμα του Κυρίου, ο Ιερέας λέει «εις άφεσιν αμαρτιων και ζωήν την αιώνιον».
Εάν δεν καθαριζόμαστε από τα πάθη, τότε και η συμμετοχή μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μπορει να γίνη κάτι το επικίνδυνο για την σωματική και ψυχική μας υγεία.

Όπως κάποιος που ασκει ένα επάγγελμα θέλει να βελτιώνεται, έτσι κι εμεις πρέπει να προσπαθουμε να γινόμαστε όσο το δυνατόν καλλίτεροι μαθητές στο Σχολειο που λέγεται Εκκλησία. Με την ταπείνωσι και την άσκησι θα γιατρευόμαστε και ψυχικά, και έτσι η παρουσία μας σ΄αυτόν τον Κόσμο δεν θα είναι μάταιη, και στο τέλος δεν θα μας πειράξουν τα τελώνια κατά την έξοδό μας από αυτόν τον μάταιο Κόσμο. Αμήν. 
+18 Οκτ. O Άγιος Ευαγγελιστής και Απόστολος Λουκάς
Μέσα στην εκλεκτή χορεία των θαυμαστών Αγίων γιατρών, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, έχει να μας παρουσιάσει μια λαμπρή προσωπικότητα, ένα μεγάλο και σπουδαίο γιατρό τον Άγιο Ευαγγελιστή και Απόστολο Λουκά. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς είναι ο πρώτος γιατρός του χριστιανικού κόσμου και το καύχημα των γιατρών όλων των αιώνων , διότι αυτός αξιώθηκε από το Θεό να γράψει, στο ιερό ευαγγέλιο του, για τη ζωή, τον θάνατο και την ανάσταση αυτού του ιδίου του Κυρίου και Θεού μας ΄Ιησού Χριστού.
Και αργότερα στο δεύτερο βιβλίο του, τις Πράξεις των Αποστόλων αξιώθηκε να γράψει για την ίδρυση της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας στα Ιεροσόλυμα, την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην Παλαιστίνη και τα άλλα ειδωλολατρικά έθνη μέχρι της Ρώμης. Επίσης για την ζωή και δράση των δύο κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ιδίως δε του δευτέρου. Θα πρέπει λοιπόν να είναι υπερήφανοι οι χριστιανοί γιατροί, γιατί ένας Άγιoς συνάδελφός τους καταξιώθηκε να περιγράψει τα μεγαλεία του Θεού.
Ο Άγιος Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και όπως φαίνεται ήταν ελληνικής καταγωγής, δηλαδή οι πρόγονοί του ήταν Έλληνες που είχαν εγκατασταθεί από χρόνια στην Συρία. Όπως ήταν φυσικό μέχρι την νεανική του ηλικία πίστευε στην ειδωλολατρική θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, την οπoία είχε διδαχθεί από τους γονείς του. Από μικρός ήταν πολύ έξυπνος και φιλομαθής. Αγαπούσε πολύ τα γράμματα και έμαθε εκτός από τα ελληνικά και άλλες δύο γλώσσες: τα εβραϊκά και τα συριακά. Στην περίφημη για την εποχή εκείνη Σχολή της Ταρσού εσπούδασε την εθνική παιδεία κατά τα Ελληνικά πρότυπα. Είχε επίσης μεγάλο ταλέντο στην ζωγραφική. Ακόμα εσπούδασε την ιατρική επιστήμη που του άρεσε πολύ και έγινε ένας καλός γιατρός.
Με την ιδιότητα του γιατρού ήλθε στην Ελλάδα τον καιρό που αυτοκράτορας στην Ρώμη ήταν ο Τίτος Κλαύδιος το 42 μ.Χ. και έκανε την εγκατάστασή του στην Θήβα της Βοιωτίας, όπου ασκούσε την ιατρική και ιδίως τις παθήσεις των οφθαλμών και θεράπευε τους ασθενείς. Όμως ο μεγάλος σταθμός της ζωής του υπήρξε η συνάντηση του με τον Απόστολο Παύλο. Τον κορυφαίο Απόστολο γνώρισε όταν εκείνος έκανε την πρώτη αποστολική του πορεία. Αμέσως το φλογερό κήρυγμα του Αποστόλου των εθνών τον εσαγήνευσε.
Το κήρυγμα της αγάπης του Θεανθρώπου, οι γλυκείς λόγοι του Ναζωραίου, που άκουσε από τον Παύλο, και γενικά η φιλοσοφία της νέας Θρησκείας τον αιχμαλώτισαν. Έτσι γίνεται γρήγορα πιστός οπαδός του Χριστιανισμού, εγκαταλείποντας την πατρική του Θρησκεία και συγχρόνως γίνεται στενός ακόλουθος του κορυφαίου Αποστόλου. Και επειδή ο Άγιος Παύλος υπήρξε εκ φύσεως φιλάσθενος, ο Λουκάς σαν γιατρός που ήταν, προσέφερε σ’ αυτόν τις ιατρικές του υπηρεσίες (Β΄ Κόρινθ. ιβ΄ 7).
Αναμφισβήτητα ο Λουκάς υπήρξε όχι μόνο ο απλός συνοδός και προσωπικός γιατρός του Αποστόλου Παύλου, αλλά παράγοντας που συνέβαλε ενεργά και επέδρασε αποφασιστικά και με ιδιάζοντα ευεργετικό τρόπο, στην επιτυχία του χριστιανικού κηρύγματος σε ολόκληρο τον εθνικό κόσμο. Και αυτό, γιατί ο Λουκάς, λόγω των προσωπικών του γνωριμιών, χάρις στο ιατρικό του επάγγελμα, άνοιγε κατά τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο όλες τις πύλες και τις οδούς, για την ευκολότερη και πιο πειστική διάδοση του ευαγγελικού κηρύγματος μεταξύ όλων των κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων του λαού. Παρακολουθεί τον Παύλο με ενθουσιασμό και αυτοθυσία σε πολλά μέρη από τις επόμενες περίφημες αποστολικές περιοδείες του. Συγκεκριμένα κατά την δεύτερη αποστολική πορεία ακολούθησε τον Παύλο από την Τρωάδα της Μικρ. Ασίας στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Κατά την τρίτη πορεία, τον ακολούθησε από τους Φιλίππους έως τα Ιεροσόλυμα και από την Καισαρεία της Παλαιστίνης μέχρι την Ρώμη.
Στα δύο τελευταία κεφάλαια των Πράξεων των Αποστόλων (27 & 28) ο Άγιος Λουκάς, ο αφοσιωμένος αυτός μαθητής του Αποστόλου Παύλου, δίνει με ζωηρή και ακριβή περιγραφή την περιπετειώδη και επικίνδυνη αυτή θαλάσσια διαδρομή από την Καισάρεία μέχρι την αιώνια πόλη, την Ρώμη. Η Καισάρεια, η παραλιακή πόλη της Παλαιστίνης, από την οποία αποπλεύσανε δέσμιος ο Παύλος με τους συνεργάτες του, τον Λουκά και τον Αρίσταρχο απ’ την Μακεδονία, και μαζί με 276 ακόμα συνταξιδιώτες, η Σιδώνα στην Φοινικική παραλία, τα Μύρα της Λυκίας, οι Καλοί Λιμένες στα νότια παράλια της Κρήτης, το προξενηθέν ναυάγιο του πλοίου, το νησί Μάλτα που παρέμειναν για τρεις μήνες, οι Συρακούσες της Σικελίας, το Ρήγιο και οι Ποτίολοι στην Κάτω Ιταλία υπήρξαν οι κυριότεροι σταθμοί αυτού του περιπετειώδους ταξιδιού. Στην τελευταία αυτή πόλη βρήκαν και χριστιανική παροικία. Η εξιστόρηση του Ευαγγελιστού Λουκά προκάλεσε ανέκαθεν το ενδιαφέρον των ιστορικών, γιατί απ΄ αυτήν διδασκόμαστε πολλά για την ναυτιλία στους χρόνους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αλλά ο Λουκάς ήταν ακόμα μαζί με τον Απόστολο Παύλο τόσο κατά την πρώτη φυλάκισή του, όσο και κατά την δεύτερη, που αυτός υπήρξε μόνος μαζί με τον Απόστολο. Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Αποστόλου Παύλου στην Ρώμη κατά τον διωγμό του Νέρωνα το 64 μ.Χ. ο Άγιος Λουκάς αφού πρώτα του δόθηκε η ευκαιρία να συναντήσει τους αυτόπτες μάρτυρες και Απόστολους έρχεται στην Αχαΐα της Πελοποννήσου για να γράψει εκεί το περίφημο Ευαγγέλιό του. Τις πλούσιες και πολύτιμες εμπειρίες του τόσων χρόνων, από αυτά τα θαυμάσια και κοσμοσωτήρια που άκουσε και είδε θέλει να τα καταγράψει λεπτομερώς για να διασωθούν και να μείνουν αναλλοίωτα εις τους αιώνες.
Εκθέτει, λοιπόν, τα σχετικά κοσμοϊστορικά και ανθρωποσωτήρια γεγονότα με μεθοδικότητα και με χρονολογική ακρίβεια, σαν επιστήμονας που ήτανε και άνθρωπος των γραμμάτων και κατέχοντας άριστα την ελληνική γλώσσα, ώστε δικαίως να θεωρείται ο κατ΄ εξοχήν ιστορικός των πρώτων χρόνων του Χριστιανισμού.Αλλά εκτός απο την μεθοδικότητα και την χρονολογική ακρίβεια που υπάρχουν στο ιερό Ευαγγέλιό του, αυτό συμπληρώνει ακόμα και τα δύο προηγούμενα ιερά Ευαγγέλια, διότι μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για ορισμένα σπουδαιότατα γεγονότα της Χριστιανικής Θρησκείας που δεν τα αναφέρουν στα ιερά κείμενά τους ο Ευαγγελιστής Ματθαίος και ο Ευαγγελιστής Μάρκος.
Έτσι π.χ. αυτός διηγείται ζωηρότερα από τους άλλους την Γέννηση του Χριστού. Όταν διαβάζει κανείς από το Ευαγγέλιό του τα γεγονότα, νομίζει ότι βλέπει το Χριστό βρέφος, ξαπλωμένο στην φάτνη. Βλέπει τους ποιμένες να θαυμάζουν μπροστά στο μυστήριο της Θείας οικονομίας και τους Αγγέλους να ψάλλουν το “Δόξα εν υψίστοις Θεώ…”.Τις πληροφορίες αυτές ίσως να τις άκουσε από την Παναγία Μητέρα του Χριστού.
Επίσης στο κείμενο των δύο υπέροχων βιβλίων του, γίνεται χρήση ιατρικών όρων και ιατρικών εκφράσεων, οι οποίες συνήθως βρίσκονται σε ιατρικούς συγγραφείς. Ολα αυτά δείχνουν ότι ο συγγραφέας αυτών των βιβλίων υπήρξε γιατρός. Και το Ευαγγέλιο του και τις Πράξεις των Αποστόλων ο Άγιος Λουκάς τα γράφει για χάρη κάποιου επίσημου προσώπου, του Θεόφιλου, τον όποίον ονομάζει “κράτιστον” και που ήταν τότε ηγεμόνας της Αχαΐας.
Ο Θεόφιλος είχε κατηχηθεί στην χριστιανική θρησκεία από αποστολικούς άνδρες της πρώτης χριστιανικής γενιάς. Είχε όμως ανάγκη για να στηρίξει και να εδραιώσει καλύτερα την πίστη του και από έγγραφες πηγές. Αυτές λοιπόν τις πηγές του τις προσφέρει ο Λουκάς πρώτα με το Ευαγγέλιο του, τον “πρώτον λόγον” όπως τον ονομάζει και αργότερα με το δεύτερο βιβλίο του προς τον Θεόφιλο, δηλαδή τις Πράξεις των Αποστόλων. Έτσι στην αρχή ο ηγεμόνας Θεόφιλoς και κατόπιν όλοι οι χριστιανοί εκείνης της εποχής, αλλά και μετέπειτα οι χριστιανοί όλων των αιώνων έμαθαν από τον Λουκά όλα τα θαυμάσια και εξαίσια που πραγματοποιήθηκαν από το Θεό για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους.
Όμως ο Άγιος Λουκάς δεν υπήρξε μόνον ο Ευαγγελιστής, αλλά και ο σπουδαίος Απόστολος, γιατί δεν αρκέστηκε μόνο να γράψει το ιερό Ευαγγέλιο του, αλλά θέλησε και να το κηρύξει με την ζωντανή παρουσία του σε διάφορα σημεία της Ευρώπης. Έτσι αφού ο Λουκάς κήρυξε πρώτα το Ευαγγέλιο στον Ελλαδικό χώρο, όπως στην Αχαΐα, την Βοιωτία και την Μακεδονία, μετά πήγε σε μακρινά μέρη, όπως στην Δαλματία και την Γαλλία, μερικοί ακόμα υποστηρίζουν ότι πήγε και στην Ιταλία και την Αφρική.Εκτός όμως από το θαυμάσιο συγγραφικό του έργο και την σπουδαία ιεραποστολική του δράση, ο Άγιος Λουκάς, είχε και ένα μεγάλο καλλιτεχνικό ταλέντο, είχε μεγάλη κλίση προς την ζωγραφική. Πηγές που του έδιναν εμπνεύσεις στην ζωγραφική του τέχνη ήταν οι μεγάλες προσωπικότητες της νέας αληθινής θρησκείας που τόσο τον είχε συγκλονίσει και τόσο πολύ είχε αφοσιωθεί ολόψυχα σ’ αυτήν από την νεανική του ηλικία.Ο Σωτήρας Χριστός, ο λυτρωτής του κόσμου, που τόσο τον είχε αγαπήσει και είχε αφιερώσει την ζωή του σ’ αυτόν, τον ενέπνευσε να ζωγραφίσει τον καλό Ποιμένα Χριστό που φέρει στους ώμους του το απολωλός πρόβατο.
Ο απέραντος θαυμασμός και σεβασμός του προς το πρόσωπο της Παναγίας, της αγνής κόρης της Ναζαρέτ που καταξιώθηκε από το Θεό να γίνει μητέρα του Θεανθρώπου Ιησού τον έκανε να φιλοτεχνήσει μερικές ωραίες εικόνες της Θεοτόκου που φέρει στις αγκάλες της το Θείο βρέφος. Η αγάπη του επίσης και ή αφοσίωση του προς τον αγαπητό του διδάσκαλο Παύλο, που αυτός ήταν ή αιτία να ασπασθεί τον χριστιανισμό και για αρκετά χρόνια τον ακολούθησε στα περιπετειώδη ιεραποστολικά ταξίδια του και στο τέλος έφυγε από αυτήν την ζωή με μαρτυρικό θάνατο, τον έκαναν να τον ζωγραφίσει σε εικόνα μαζί με τον άλλο κορυφαίο επίσης, Απόστολο Πέτρο.Το ωραίο παράδειγμα του Αγίου Λουκά να απεικονίζει τις μορφές των Αγίων σε εικόνες, το μιμήθηκαν κατόπιν πολυάριθμοι χριστιανοί καλλιτέχνες δια μέσου των αιώνων και δημιούργησαν περίφημoυς καλλιτεχνικούς Θησαυρούς, μέχρι σήμερα. Ετσι ο Λουκάς υπήρξε ο πρώτος καλλιτέχνης ζωγράφος της Χριστιανικής Θρησκείας και μπορεί να θεωρηθεί ο ιδρυτής της χριστιανικής αυτής τέχνης. Ακόμα και σήμερα ύστερα από τόσους αιώνες σώζονται άγιες εικόνες του.
Λέγεται ότι μια παλιά εικόνα της Παναγίας στην Μόνη του Μεγάλου Σπηλαίου είναι έργο του Αγίου Λουκά. Επίσης υποστηρίζεται ότι η εικόνα της Παναγίας Σουμελά στην ομώνυμη Μονή είναι και αυτή έργο δικό του. Ύστερα από ένα μακρύ και περιπετειώδη βίο, αλλά πλούσιο σε χριστιανικό και ιεραποστολικό έργο ο Αγιος Λουκάς εγκατέλειψε την επίγεια ζωή στα ογδόντα τέσσερα χρόνια του και πήγε στην αιώνια ζωή και μακαριότητα.Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο θάνατός του υπήρξε μαρτυρικός.
Ενταφιάστηκε στην Θήβα της Βοιωτίας μέσα σε μια μαρμάρινη λάρνακα που σώζεται μέχρι σήμερα και στον ιερό τάφο του σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο την ημέρα της μνήμης του, στις 18 Οκτωβρίου, γινότανε πολύ σπουδαία θαύματα θεραπείας πολλών ασθενών από οφθαλμικές παθήσεις και με τα οποία ο Χριστός έδειξε στον κόσμο την αγιότητα του.
Το έτος 357 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, γιος του Αγίου Κωνσταντίνου, έδωσε εντολή στον Άγιο Αρτέμιο, τον μεγάλο Δούκα της Αιγύπτου και Μάρτυρα, να μεταφέρει τα τίμια λείψανα του Αγίου Λουκά στην Κωνσταντινούπολη. Ηταν το εικοστό έτος της βασιλείας του Κωνσταντίου, που πραγματοποιήθηκε η μεταφορά των λειψάνων του Αγίου και κατέθεσαν αυτά στο Ναό των Αγίων Αποστόλων της Κωνσταντινουπόλεως δίπλα στα τίμια λείψανα των Αγίων Αποστόλων Ανδρέα και Τιμόθεου.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά στις 18 Οκτωβρίου, την δε κατάθεση των τιμίων λειψάνων του στο Ναό των Αγίων Αποστόλων Κωνσταντινουπόλεως εορτάζει στις 20 Ιουνίου.

Ο Αγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς με το βαρυσήμαντο χριστιανικό του έργο αποδείχθηκε άξιος εργάτης του Χριστού γιατί όπως λέγει και ένα απολυτίκιο του, αφού καταυγάσθηκε ο ίδιος με το πνευματικό και υπερκόσμιο φως του Σωτήρος Χριστού μετέδωσε και μεταδίδει ακόμη και μέχρι σήμερα αυτό το υπέροχο φως σ’ όλη την οικουμένη με τα δύο αιώνια και αθάνατα βιβλία του, δηλαδή με το ιερό του Ευαγγέλιο και τις Πράξεις των Αποστόλων. http://www.imlemesou.org/index.php/2014-10-17-07-20-03/181-18-o

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Κυριακή Γ΄ Λουκά (Λουκ. 7,11-16) «14. νεανίσκε, σο λέγω, γέρθητι». (Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ+Κυριακή ΙΕ΄ Ματθαίου (Ματθ. 22,35-46), «44. επεν Κύριος τ Κυρί μου, κάθου κ δεξιν μου»).

        Με την ανάστασι του γιου της χήρας της Ναΐν ο Χριστός μας αποδεικνύει ότι είναι Θεός.
        Τι σημασία έχει για μας σήμερα το αν ο Χριστός είναι Θεός; Και γιατί θα πρέπει συνέχεια να το λέμε και να το υπενθυμίζουμε στο περιβάλλον μας;
        Επειδή είναι Θεός ο Χριστός, γι΄αυτό μπορει να μας σώση, να μας βάλη στον Παράδεισο, να μας κάνη μετόχους της Βασιλείας Του. Επειδή είναι Θεός μας λέει την αλήθεια για ό,τι μας ενδιαφέρει. Επειδή είναι Θεός, μπορει να κάνη πράξι τις υποσχέσεις Του. Επειδή είναι Θεός ο Χριστός μπορει να μας προστατέψη από τον Διάβολο, από τους δαίμονες, από τον φόβο του θανάτου, από τους δαιμονισμένους ανθρώπους. Επειδή είναι Θεός μπορει να μας δώση την ειρήνη Του, όχι εξωτερική ειρήνη που υπόσχονται οι πολιτικοί αλλά την εσωτερική ειρήνη που έρχεται με την απαλλαγή από τα πάθη. Επειδή είναι Θεός μπορει να μας δώση την αληθινη χαρά και όχι την ψεύτικη των ηδονων.
        Εάν ζουμε όπως μας παραγγέλνει ο Θεός, τότε θα νιώσουμε μέσα μας ότι όλα αυτά είναι αληθινά, ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος», με την προσωπική εμπειρία θα βεβαιωθουμε ότι όλα αυτά ισχύουν. Και ισχύουν όχι μόνο για κάποιους που έζησαν κάποτε και κάπου αλλά ισχύουν και για μας και για τον καθένα που θα εμπιστευθη τον εαυτό του στον αληθινό Θεό.
        Από την στιγμή που θα αποκτήσουμε προσωπική πειρα, θα αισθανθουμε κι εμεις την ανάγκη να μεταδώσουμε την αλήθεια και στο περιβάλλον μας. Όπως οι Απόστολοι δεν κράτησαν για τον εαυτό τους μόνο την Ανάστασι του Χριστου αλλά μετέδωσαν το ευχάριστο νέο σε όλη την τότε γνωστή οικουμένη, έτσι και ο κάθε Χριστιανός, ανεξάρτητα από την χρονική περίοδο που ζει σ΄αυτόν τον κόσμο, αισθάνεται την ανάγκη να λατρεύει τον αληθινό Θεό, να διαλαλη τα μεγαλεια Του, να παρακινη και τους συνανθρώπους του να μπουν ει δυνατόν όλοι στον δρόμο που οδηγει στην αγιότητα, στον δρόμο που οδηγει στην θέωσι.
        Όπως η λειτουργία της αναπνοης γίνεται αυτόματα, έτσι και η μαρτυρία μας προς το περιβάλλον μας γίνεται από μόνη της είτε το επιδιώκουμε είτε όχι, εν γνώσει ή εν αγνοία μας. Και αλοίμονό μας εάν ισχύση για μας αυτό που λέει ο Κύριος για το αλάτι που χάνει την αλμύρα του. Πολλά μας έδωσε ο Θεός, πολλά και θα μας ζητήση και όποιος ξέρει πολλά και δεν τα εφαρμόζει θα τιμωρηθη αυστηρότερα.
        Βέβαια, ο Θεός είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και δεν μας τιμωρει κατ΄ευθείαν. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, πόσοι άνθρωποι θα ζουσαν πάνω στον πλανήτη; Αλλά αλλου φταιμε και αλλου τιμωρούμαστε. Σε διαφορετική στιγμή αμαρτάνουμε και μετά από καιρό έρχεται η τιμωρία, που δεν είναι τιμωρία αλλά ιατρική παρέμβασι του Θεου για να μην χειροτερέψουμε ή για να μην χάσουμε τον Παράδεισο ή για να συνετιστουμε και να ξαναξεκινήσουμε την πορεία μας προς την αγιότητα.
        Οι άνθρωποι που λόγω γεωγραφίας ή ιστορικων και πολιτιστικων συγκυριων δεν γνώρισαν τον αληθινό Θεό στο πρόσωπο του Κυρίου και Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου είναι φτωχοί. Ναι μεν χαίρονται σε κάποιο βαθμό το δωρο της ζωης σε αυτόν τον μάταιο κόσμο αλλά δεν μπορουν να γνωρίσουν την αγιότητα, δεν μπορουν να προγευθουν τον Παράδεισο αφου δεν γνωρίζουν Εκεινον που θα βλέπουμε συνέχεια, όσοι παμε στον Παράδεισο. Μαλιστα η Αποκάλυψι του Ιωάννου λέει πως αυτοί που θα πανε στον Παράδεισο αλλά δεν θα είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα τρωνε από τα φύλλα του δέντρου της ζωης, ενώ από τους καρπούς θα τρωνε μόνο οι Βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποιοι ζουσαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεου.
        Ας ζουμε, λοιπόν, σύμφωνα με το θέλημα του αληθινου Θεου, του Χριστου, ώστε να κληρονομήσουμε τα αγαθά που μας υπόσχεται και στα οποια ήδη μετέχουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας από αυτήν την ζωή. Είναι κριμα εμεις που έχουμε τον αληθινό Θεό στην ορθόδοξη αγιοπνευματική παράδοσι να ζουμε όπως οι αλλόθρησκοι και οι αλλόδοξοι.

Καλούμεθα να γίνουμε το «φως του κόσμου» στην σημερινή ανθρωπότητα που στενάζει κάτω από τα διάφορα προβλήματα. Βοηθωντας τον διπλανό μας, βοηθαμε και τον ίδιο μας τον εαυτό, διότι στην Εκκλησία όταν δίνουμε δεν χάνουμε αλλά πολλαπλασιάζεται και αυτό που έχουμε!

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

+Δ΄ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ. ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;
Σήμερα, αγαπητοί εν Χριστω αδελφοί, είναι η Κυριακή του Σπορέως, η Δ΄Κυριακή του Λουκα και Κυριακή αφιερωμένη στους Άγιους και Θεοφόρους Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικης Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, η οποία πολέμησε την Εικονομαχία.
Στην παραβολή του Σπορέως ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο, το οποιο καλούμεθα όλοι μας να το διδάσκουμε και με τα λόγια αλλά και με τα έργα.
Σήμερα ξεκινανε και τα Κατηχητικά, όπου διδάσκεται η Αλήθεια της Εκκλησίας μας σε μικρούς και μεγάλους.
Έναν περιληπτικό τρόπο κατήχησης θα προσπαθήσουμε να κάνουμε παρακάτω, προσπαθώντας να φτάσουμε στην Αλήθεια της Εκκλησίας μας κάνοντας ερωτήσεις και αποκλείοντας κάποιες απαντήσεις. Αυτό που θα ακολουθήση είναι μία περιληπτική Απολογητική:
ν κάναμε σ λους τος νθρώπους, λων τν ποχν, τν ρώτηση «τί πάρχει;», θ παίρναμε τρες παντήσεις (ν νομίζετε τι εναι περισσότερες τ συζητμε…ο πιπλέον παντήσεις θ εναι ποσύνολα τν παρακάτω τριν).
παντήσεις
1.πάρχει μόνο λη (λισμός).
2.πάρχει κτς π τν λη κα μία πρόσωπη θεότητα (τ Μπράχμαν το νδουισμο) κάτι σν «ψυχ» το σύμπαντος, πο ποτελον μία πραγματικότητα («ν τ πν»).
3. (κτιστος, Προσωπικός, Τριαδικς) Θες δημιούργησε τος γγέλους, τν λη κα τν νθρωπο.
πό τς τρες νωτέρω θέσεις ο δύο πρτες πορρίπτονται: Εναι δυνατν λη ν πάρχει π μόνη της (1); Εναι δυνατόν λη ( φύση) ν εναι Θεός (2);
τρίτη πρόταση κανοποιε κα τ λογικό το νθρώπου. Θες φτιαξε τν κόσμο κ το μηδενός, «κ το μ ντος». Επε κα γενήθησαν (δημιουργήθηκαν).
Τώρα, πς ξέρουμε τι λήθεια βρίσκεται μόνο μέσα στν κκλησία μας;
Ο θρησκείες δν εναι πολλές. Χωρίζονται σ δύο κατηγορίες, τς εδωλολατρικές (ατές, δηλαδή, πο ταυτίζουν τν Θεό μ τν Κόσμο, μ τν φύση) κα στς Μονοθεϊστικές.
Στς εδωλολατρικς θρησκείες νήκουν ο νθρωποι πο δωσαν τν δεύτερη πάντηση. Σήμερα τέτοιες θρησκείες εναι νδουισμός, Βουδισμός, Σίντο, Ταοϊσμός, Δωδεκάθεο, νιμισμός, Πανθεϊσμός, Νέα ποχή, Μασωνισμός, κλπ.
Ο Μονοθεϊστικς εναι Χριστιανισμός, τ σλάμ κα ουδαϊσμός. π ατές ουδαϊσμός τελείωσε τν ποστολή του φο λθε Μεσσίας ( Χριστς) λλ δν τν δέχτηκαν κα τοιμάζουν (ο Σιωνιστς βραοι) τν λευση το ντιχρίστου, πο θ εναι Μεσσίας τους. Τ σλάμ χει γι ρχηγ ναν νθρωπο πο παρίστανε τν προφήτη. Ατός πρε διάφορα στοιχεα π τν ουδαϊσμ κα τν Χριστιανισμ κα κανε μι βολικ θρησκεία γι νθρώπους μπαθες.
Μόνο ρθόδοξη κκλησία εναι ληθιν Θρησκεία (γι τν κρίβεια δν εναι θρησκεία λλ φανέρωση το Θεο στν κόσμο), διότι τν δρυσε Θεάνθρωπος Χριστός. Εναι «τ σμα το Χριστο τ παρατεινόμενον ες τος αἰῶνας»· κα, τ γιο Πνεμα καθοδηγε τος γίους μας.
παπισμός, προτεσταντισμς κα ο λοιπς αρέσεις εναι νθρώπινα κατασκευάσματα πο διαστρέβλωσαν τ Εαγγέλιο.
Τί πρέπει ν γνωρίζουμε: 1. Θες δημιούργησε τν Κόσμο, 2. Μ τ προπατορικ μάρτημα ρθε θάνατος κα τ κακό στ ζωή μας, 3. Χριστς γινε νθρωπος γι ν μς ξαναβάλει στν Παράδεισο (αώνια ζω κοντ στν Θε) κα 4. κκλησία μας εναι Νοσοκομεο κα Σχολεο, κα ζντας τν Μυστηριακ ζω της προγευόμεθα τν Παράδεισο.
Τί πρέπει ν κάνουμε: 1. Προσευχή, 2. Θεία Ευχαριστία, 3. ξομολόγηση, 4. Νηστεία….   

Έχοντας αυτά υπ΄όψιν μπορουμε να αντικρούουμε τους τυχόν λογισμούς απιστίας ή συγκρητισμου που αναφύονται μέσα μας ή έρχονται από έξω. Και αφου τοποθετουμε σωστά τον εαυτό μας απέναντι στον Θεό, τον Κόσμο και τον άνθρωπο, θα μπορουμε να πράττουμε αυτά που μας προτείνει η Αγία μας Εκκλησία ώστε να είμεθα «επόμενοι τοις αγίοις πατράσιν».