Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

+Κυριακή προ της Υψώσεως (Ιωάν. 3,13-17) «16. οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».

        Τόσον πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμον (των ανθρώπων), ὥστε ἔδωκε τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ (να θανατωθη), διὰ νὰ μὴ χαθῇ (για να μην πάει στην Κόλασι) ὅποιος πιστεύει εἰς αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.
        Σήμερα η Ευαγγελική περικοπή είναι γεμάτη μυστήρια. Μυστήριο είναι η ύπαρξις του Θεου, μυστήριο είναι ότι έχει Υιό και ότι είναι Τριαδικός. Μυστήριο είναι ότι το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος γίνεται άνθρωπος για να μας ξαναβάλη στον Παράδεισο, αυτήν την φορά πιο πνευματικό από τον πρωτο.
        Με την λογική δεν μπορουμε να προσεγγίσουμε αυτά τα Μυστήρια. Αυτό που μπορουμε να κάνουμε είναι να δεχτουμε την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, να καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα πάθη, να κάνουμε την προσευχή μας, να μετέχουμε της Μυστηριακης ζωης της Εκκλησίας μας και μετά ο Θεός θα μας φωτίζη ώστε να κατανοουμε όλα αυτά τα Μυστήρια γύρω από τον Θεό και την σωτηρία μας.
        Η Δογματική της Εκκλησίας μας δεν είναι για όλους. Εμεις, λέει ένας Άγιος, δεν είμαστε σε θέσι να εξετάσουμε αυτά που βρίσκονται στα πόδια μας, μπορουμε να μιλαμε με σιγουριά για τα Δογματικά θέματα; Για τον Τριαδικό Θεό, για το πώς ο Θεός έγινε άνθρωπος; Για την ύπαρξι του Παραδείσου και της Κολάσεως;
        Κάποτε ένας Προτεστάντης ρώτησε έναν τσομπάνο Έλληνα «τι πιστεύεις;» και εκεινος, δείχνοντας έναν Ναό του απάντησε «ό,τι πιστεύει και εκείνη» και όταν ξαναρώτησε ο αλλόδοξος «και τι πιστεύει εκείνη;», «ό,τι πιστεύω κι εγώ» ηταν τη τελευταια απάντησι του απλου Ορθοδόξου Χριστιανου.
        Δηλαδή, αυτό που κάνουμε είναι να εμπιστευόμαστε τους Αγίους της Εκκλησίας μας και να τους ακολουθουμε. Αν δεν είμαστε άξιοι να δουμε το άκτιστο φως που βγαίνει από την ουσία του Θεου, θα εμπιστευθουμε τον Άγιο που το ειδε. Θα εμπιστευθουμε τον άλλο Άγιο, ο οποιος στην προσευχή του ειδε τρία Φωτα, την Αγία Τριάδα ως τρεις ήλιους, και κατέγραψε την εμπειρία του και την ομολόγησε στην Σύνοδο και μαζί με άλλους Θεοφόρους Πατέρες διεπίστωσε πως «έτσι είναι», αφου και άλλοι, με το ίδιο Άγιο Πνευμα φωτισμένοι, έχουν ανάλογες εμπειρίες και έτσι είναι σε θέσι να πουν ποιος είναι Ορθόδοξος και ποιος αιρετικός.
        Σήμερα, όποιος έχει όρεξι για διάβασμα μπορει να αντικρούση τις αιρετικές δοξασίες και τις απόψεις των αθέων. Αν διαβάσουμε τα κατάλληλα βιβλία, θα είμαστε σε θέσι να δώσουμε μία απάντησι και στον εαυτό μας και σε όσους έχουν απορίες και σε όσους πολεμουν την Εκκλησία.
        Αν, όμως, δεν έχουμε χρόνο ή και ικανότητες για κάτι τέτοιο, διότι όπως είπαμε και πρίν δεν είναι όλα για όλους, δεν «χάλασε και ο κόσμος». Αναφέρουμε το όνομα του Γέροντος ή του πνευματικου μας και ο Διάβολος φεύγει. Όταν παμε στο Άγιον Όρος ή σε οποιοδήποτε Μοναστήρι, δεν μιλανε όλοι οι μοναχοί για όλα τα θέματα. Ο καθένας έχει την «ειδικότητά» του και όταν βρεθουν σε δύσκολη θέσι, επικαλουνται τον Γέροντα και όλα λύνονται.
        Να σταθουμε λίγο στο ότι ο Θεός δεν είναι απρόσωπη θεία ουσία του Σύμπαντος, όπως λένε οι ειδωλολάτρες όλων των εποχων, αλλά Προσωπικός. Αφου εμεις οι άνθρωποι είμαστε πρόσωπα, δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθουμε από έναν απρόσωπο Θεό. Για να σωθουμε έχουμε ανάγκη από ένα «πάρε δωσε» με έναν Προσωπικό Θεό. Όταν προσευχόμαστε απευθυνόμαστε σε Προσωπικό Θεό και όχι σε μία ανωτέρα δύναμι. Τι θα πη «ανωτέρα δύναμις;», τίποτα, είναι ένα κατασκεύασμα των ειδωλολατρων.
Ο αληθινός Θεός έχει όνομα, «Εγώ ειμι ο Ων», λέει στον Μωυση, όταν του αποκαλύπτεται στο Όρος Σινά. «Εγώ ειμαι Αυτός που υπάρχει», λέει ο Θεός, σε αντίθεσι με τους θεούς των ειδωλολατρων που είναι δαίμονες ή δημιουργήματα της φαντασίας των. Και ο Θεός ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, δεν μένει αμέτοχος παρατηρητής και επειδή μας αγαπα, θέλει να μας κάνει κατά χάριν θεούς, γι΄αυτό και γίνεται άνθρωπος.
Ας κρατήσουμε κι εμεις το πρόσωπό μας, την ιδιαιτερότητα του χαρακτηρος μας και ας μην γίνουμε μάζα. Στην Εκκλησία μνημονεύουμε τα ονόματα ζώντων και τεθνεώτων και αυτό δείχνει πόση σημασία έχει ο κάθε ένας από μας. Ο Χριστός μας λέει πως «όσο αξίζει ένας άνθρωπος, δεν αξίζει όλο το υλικό Σύμπαν». Ο Θεός ενδιαφέρεται για μας και αυτό μας δίνει δύναμι στο να αντιμετωπίζουμε όλες τις δυσκολίες της καθημερινης ζωης. Το όνομά μας είναι γραμμένο στην Βίβλο της Ζωης και αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να φοβόμαστε ούτε και τον θάνατο. Ο Θεός ενδιαφέρεται για τον καθένα από μας και αυτό μας δίνει αισιοδοξία για το μέλλον.
Ο Όσιος Πορφύριος λέει πως «ο λόγος του Θεου μας θεραπεύει, όταν τον μελετουμε με λαχτάρα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε».

 Έχουμε τέτοια όπλα που μας δίνει η Εκκλησία μας, ας τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό μας και για το καλό όλων των συνανθρώπων μας. Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: