Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Κυριακή Β΄ Λουκά (Λουκ. 6,31-36),«35. πλν γαπτε τος χθρος μν». +[ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ, Περὶ ἀγάπης, (ἐλπίδος καὶ πίστεως)ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ]

2. Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ὁμιλῆ γιὰ τὴν ἀγάπη εἶναι σὰν νὰ ἐπιχειρῆ νὰ ὁμιλῆ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν Θεόν. Ἡ ἀνάπτυξις ὅμως ὁμιλίας περὶ Θεοῦ εἶναι πράγμα ἐπισφαλὲς καὶ ἐπικίνδυνο σὲ ὅσους δὲν προσέχουν. Γιὰ τὴν ἀγάπη γνωρίζουν νὰ ὁμιλοῦν οἱ Ἄγγελοι, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς θείας ἐλλάμψεώς τους. Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός, καὶ ὅποιος προσπαθεῖ νὰ δώση ὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ ὁμοιάζει μὲ τυφλὸ ποὺ μετρᾶ στὴν ἄβυσσο τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου.
6. Ὁ πραγματικὸς ἐραστὴς φέρνει πάντοτε στὸν νοῦ του τὸ πρόσωπο τοῦ ἀγαπημένου του καὶ τὸ ἐναγκαλίζεται μυστικὰ μὲ ἡδονή. Αὐτὸς ποτέ, οὔτε καὶ στὸν ὕπνο του δὲν μπορεῖ νὰ ἡσυχάση, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ βλέπει τὸ ποθητὸ πρόσωπο καὶ συνομιλεῖ μαζί του. Ἔτσι συμβαίνει στὸν σωματικὸ ἔρωτα. Ἔτσι συμβαίνει καὶ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἂν καὶ ἔχουν σῶμα εἶναι ἀσώματοι (καὶ ἀσκοῦν τὸν πνευματικὸ ἔρωτα).
7. Κάποιος ποὺ ἐκτυπήθηκε ἀπὸ αὐτὸ τὸ βέλος ἔλεγε γιὰ τὸν ἑαυτό του - πράγμα ποὺ μὲ κάνει νὰ θαυμάζω - : «Ἐγὼ καθεύδω» ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τῆς φύσεως, «ἡ δὲ καρδία μου ἀγρυπνεῖ» ἀπὸ τὸ πλῆθος τοῦ ἔρωτος (πρβλ. Ἆσμα ε´ 2).
10. Ἐὰν τὸ πρόσωπο ποὺ ἀγαποῦμε γνήσια, μᾶς μεταβάλλη ἐξ ὁλοκλήρου μὲ τὴν παρουσία του καὶ μᾶς κάνη φαιδροὺς καὶ χαρωποὺς καὶ χωρὶς λύπη, τί δὲν θὰ προξενῆ ἄραγε τὸ πρόσωπο τοῦ Δεσπότου, ὅταν ἐπισκέπτεται μυστικὰ τὴν καθαρὴ ψυχή;
11. Ὁ φόβος, ὅταν εἰσχωρήση πραγματικὰ σὲ μία ψυχή, λυώνει καὶ κατατρώγει τὰ ρυπαρὰ πάθη τῆς σαρκός. «Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου», λέγει σχετικὰ ὁ Ψαλμῳδὸς (Ψαλμ. ριη´ 120). Ἐνῷ ἡ ὁσία ἀγάπη, ἄλλους συνηθίζει νὰ τοὺς κατατρώγη, ὅπως εἶπε ὁ σοφός: «Ἐκαρδίωσας ἡμᾶς, ἐκαρδίωσας»· δηλαδὴ «μᾶς ἐπλήγωσες στὴν καρδιά» (Ἆσμα δ´ 9). Ἄλλους τοὺς κάνει ὡρισμένες φορὲς νὰ ἀγάλλωνται καὶ νὰ λάμπουν ἀπὸ χαρά, ὅπως πάλι ἀναφέρεται στὴν Γραφή: «Ἐπ᾿ αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου καὶ ἐβοηθήθην καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου» (Ψαλμ. κζ´ 7). Καί· «Καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει» (Παρ. ιε´ 13).
Ὅταν λοιπὸν ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος συγχωνευθῆ κάπως μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε καὶ ἐξωτερικὰ στὸ σῶμα του σὰν σὲ καθρέπτη δείχνει τὴν ἐσωτερικὴ λαμπρότητα τῆς ψυχῆς. Κατ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο ἐδοξάσθη καὶ ἐκεῖνος ὁ θεόπτης, ὁ Μωϋσῆς. Ὅσοι κατέκτησαν τὴν ἰσάγγελη αὐτὴ βαθμίδα, ξεχνοῦν πολλὲς φορὲς τὴν σωματικὴ τροφή. Καὶ νομίζω ὅτι δὲν τὴν ἐπιθυμοῦν καὶ τόσο συχνά, πράγμα ὄχι ἀπίστευτο, ἀφοῦ συμβαίνει καὶ ὁ μὴ κατὰ Θεὸν πόθος νὰ κόβη πολλὲς φορὲς τὴν ἐπιθυμία τοῦ φαγητοῦ.
Αὐτῶν ποὺ ἔφθασαν πλέον σὲ τέτοια ἀφθαρσία νομίζω ὅτι καὶ τὸ σῶμα τους δὲν θὰ ἀσθενῆ τόσο εὔκολα. Διότι κατὰ κάποιον τρόπο ἐξαγνίσθηκε πλέον καὶ ἀφθαρτοποιήθηκε. Ἡ φλόγα δηλαδὴ τῆς ἁγνότητος ἔσβησε τὴν φλόγα τῶν σαρκικῶν παθῶν καὶ ἀσθενειῶν. Νομίζω ἀκόμη ὅτι καὶ τὸ φαγητὸ ποὺ τρώγουν δὲν τοὺς προξενεῖ καμμία εὐχαρίστησι. Διότι ὅπως οἱ ὑπόγειες φλέβες τοῦ νεροῦ ποτίζουν μυστικὰ τὶς ρίζες τῶν φυτῶν, ἔτσι καὶ τὶς ψυχὲς αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τὶς τρέφει μυστικὰ τὸ οὐράνιο πῦρ.
13. Ὁ ἐνυπόστατος Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, σὲ ἐκεῖνον ποὺ θὰ κατοικήση, θὰ χαρίση τελεία ἁγνότητα καὶ καθαρότητα, νεκρώνοντας τὸν θάνατο, (δηλαδὴ τὰ πάθη ποὺ νεκρώνουν τὴν ψυχή). Μετὰ ἀπὸ τὴν νέκρωσι αὐτή, ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ φωτίζεται καὶ γίνεται γνώστης τῆς θεολογίας. (Ὁ ἁγνὸς γνωρίζει τὸν Ἁγνόν), ἐφ᾿ ὅσον «ὁ Λόγος Κυρίου, δηλαδὴ ὁ Υἱὸς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἁγνός (ἐστι) διαμένων εἰς αἰώνα αἰῶνος» (πρβλ. Ψαλμ. ια´ 7, ιη´ 10). Καὶ ὅποιος δὲν ἐγνώρισε κατ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸν Θεόν, ὁμιλεῖ περὶ Θεοῦ «στοχαστικῶς».
15. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Κύριον, ἔχει προηγουμένως ἀγαπήσει τὸν ἀδελφό του. Τὸ δεύτερο ὁπωσδήποτε εἶναι ἀπόδειξις τοῦ πρώτου. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον του, ποτὲ δὲν θὰ ἀνεχθῆ ἀνθρώπους ποὺ καταλαλοῦν. Θὰ φύγη δὲ μακρυὰ ἀπὸ αὐτοὺς σὰν ἀπὸ φωτιά. Ἐκεῖνος ποὺ λέγει ὅτι ἀγαπᾶ τὸν Κύριον καὶ συγχρόνως ὀργίζεται κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ του, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ τρέχει στὸν ὕπνο του!
18. ...«Ἀνάγγειλέ μας, ὦ σὺ ἡ ὡραία ἀνάμεσα στὶς ἀρετές, ποῦ βόσκεις τὰ πρόβατά σου; Ποῦ κατασκηνώνεις τὸ μεσημέρι;» (πρβλ. Ἆσμα α´ 7). «Φώτισον ἡμᾶς, πότισον ἡμᾶς, ὁδήγησον ἡμᾶς, χειραγώγησον ἡμᾶς». Ἐπιθυμοῦμε πιὰ νὰ ἀνεβοῦμε κοντά σου. Διότι ἐσὺ κυριαρχεῖς σὲ ὅλα. Τώρα μοῦ ἐπλήγωσες τὴν καρδία καὶ δὲν μπορῶ νὰ ἀνθέξω στὴν φλόγα σου. Γι᾿ αὐτὸ θὰ σὲ ὑμνήσω καὶ θὰ προχωρήσω: Ἐσὺ κυριαρχεῖς ἐπάνω στὴν δύναμι τῆς θαλάσσης, ἐσὺ καταπραΰνεις καὶ νεκρώνεις τὴν ταραχὴ τῶν κυμάτων της. Ἐσὺ ταπεινώνεις καὶ καταρρίπτεις ὡς τραυματία τὸν ὑπερήφανο λογισμό. Μὲ τὸν ἰσχυρό σου βραχίονα διασκορπίζεις τοὺς ἐχθρούς σου (πρβλ. Ψαλμ. πη´ 10-11) καὶ ἀναδεικνύεις ἀνικήτους τους ἰδικούς σου ἐραστὰς...ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΠΡΟΤΡΟΠΗ: ΑΝΕΒΑΙΝΕΤΕ, ἀνεβαίνετε, ἀδελφοί, ἐπιθυμώντας ὁλόψυχα τὶς ἀναβάσεις, ἀκούοντας αὐτὸν ποὺ λέγει: «Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν» (Ἡσ. β´ 3), ὁ ὁποῖος «δίνει στὰ πόδια μας τὴν εὐκινησία τῆς ἐλάφου καὶ μᾶς ἀνεβάζει σὲ ὑψηλοὺς τόπους» (Ψαλμ. ιζ´ 34), «ὥστε νὰ νικήσωμε, δοξολογώντας Αὐτόν» (Ἀββακ. γ´ 19).... (Ἂς προχωρήσωμε μέχρι τὴν τελευταία βαθμίδα τῆς ἀγάπης, γιὰ νὰ συναντήσωμε τὸν Θεόν), ἐφ᾿ ὅσον βέβαια ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός, στὸν ὁποῖο πρέπει ὁ ὕμνος, στὸν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δύναμις καὶ τὸ σθένος, στὸν ὁποῖον ὑπάρχει ἡ αἰτία κάθε καλοῦ καὶ ὑπῆρχε καὶ θὰ ὑπάρχη εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.


Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

apologhtika.blogspot.gr/2015/07/blog-post_57.html?m=1

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Κυριακή Α΄ Λουκά (Λουκ. 5,1-11) «10. μ φοβο· π το νν νθρώπους σ ζωγρν. 11. κα καταγαγόντες τ πλοα π τν γν, φέντες παντα κολούθησαν ατ». (+ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Η κλήση των μαθητων, «δετε πσω μου κα ποισω μς λιες νθρπων» (Ματθ. 4,19)).
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Χριστός προσκαλεί τους μαθητές να Τον ακολουθήσουν.
Τι σημαίνει «κλήσι»; «Κλησι»σημαίνει«κάλεσμα»,σημαίνει«πρόσκλησι»,σημαίνει«κάλεσμα κάποιου γιανα αναλάβειένα ορισμένο έργο»(Ετυμολογία:  κλσις < καλ).
Καλει ο Θεός, στην Παλαιά Διαθήκη, τον Αβραάμ «ξελθε κ τς γς σου κα κ τς συγγενείας σου κα κ το οκου το πατρός σου κα δερο ες τν γν, ν ν σοι δείξω» κα ο Αβραάμ «πορεύθη καθάπερ λάλησεν ατ Κύριος» (Γεν. 12). Καλει ο Θεός τον Μωυση για να ελευθερώση τον λαό Του: «Μωυσ, Μωυσ» Και ο Μωυσής διστάζει στην αρχή: «Ποιος είμαι εγώ, για να πάω στον Φαραώ, και να βγάλω τους γιους Ισραήλ από την Αίγυπτο;» (εξ. 3)· καλει τον Ησαΐα λέγοντάς του «τνα ποστελω, κα τς πορεσεται πρς τν λαν τοτον;» και ο Ησαΐας απαντα «δο γ εμι· πστειλν με» (Ης. 6).
Καλει ο Χριστός, στην Καινή Διαθήκη, απλούς ανθρώπους της Παλαιστίνης  για να γίνουν Μαθητές Του και Απόστολοί Του, καλει ο Χριστός όλους τους ανθρώπους, μέσω των Μαθητων Του να γίνουν μέλη της Εκκλησίας Του· καλει και όλους εμας ο Χριστός, αφου είμαστε βαπτισμένοι και ενεργά μέλη της Εκκλησίας Του, να γίνουμε Άγιοι.
Δεν ζητάει ο Θεός από όλους τους ανθρώπους να εκτελέσουν το ίδιο έργο μέσα στην Εκκλησία Του. Άλλωστε όπως στον ανθρώπινο οργανισμό υπάρχουν διάφορα όργανα με την δική του λειτουργία το καθένα, έτσι και στην Εκκλησία όλοι είναι μέλη του ενός σώματος και υπάρχει αλληλεξάρτησικαιαλληλοβοήθεια. Όμως, περιμένει από όλους μας να προοδεύσουμε στην πνευματική ζωή και να τον πλησιάσουμε όσο γίνεται περισσότερο. Είναι ζηλωτής ο Θεός, τα θέλει όλα από εμας, και εμας τους ίδιους. Τότε και το έργο μας μέσα στην Εκκλησία θα έχη φως και θα μεταλαμπαδεύεται και στο περιβάλλον μας.
Η Εκκλησία είναι μία λατρευτική κοινότητα. Λατρεύουμε τον αληθινό Θεό, αγαπαμε τον Θεό και τον πλησίον μας, ενωνόμαστε με τον Θεό και τους αδελφούς μας, θεραπευόμαστε από τις αρρώστιες κυρίως της ψυχης, χαιρόμαστε που ο Θεός μας κάνει την χάρη να γίνουμε παιδιά Του και να φωνάζει μέσα μας το Άγιο Πνευμα «Αββα, ο Πατήρ».
 Είναι μεγάλη υπόθεση να έχουμε τον Θεό Πατέρα. Στις ημέρες μας, λόγω των διαζυγίων και των οικογενειακων προβλημάτων, πολλοί άνθρωποι έχουν πρόβλημα με τον βιολογικό τους πατέρα και είναι δύσκολο να πουνε και το  «Πάτερ ημων». Η δυσκολία επί της γης μεταφέρεται και στην σχέση μας με τον Ουράνιο Πατέρα. Έτσι μερικοί καταφεύγουν στην απρόσωπη θεότητα των ανατολικων θρησκειων (που λειτουργει ως ψυχοναρκωτικό), άλλοι στον σαδιστή θεό του ισλάμ (για να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για δόξα, πλούτη, ηδονές) και άλλοι αναζητουν το νόημα της ζωης στις ηδονές αυτου του κόσμου, που λειτουργουν και αυτές ως ναρκωτικά.
Αλλά η ψυχή του ανθρώπου είναι έτσι κατασκευασμένη ώστε να μην ικανοποιειται από ψεύτικες θρησκειες ή από τις ηδονές αυτου του κόσμου. Η ψυχή μας ζητα το απόλυτο και το απόλυτο μόνο ο Χριστός μπορει να μας το δώση.
Ας ανταποκριθουμε κι εμεις στο προσωπικό κάλεσμα που μας κάνει ο Θεός, ώστε αφου καθαρίσουμε τον εαυτό μας από τα πάθη, να γίνουμε κι εμεις κατά τον δυνατόν ψαράδες ανθρώπων. Ο Χριστός μπορει να μας θεραπεύση, μπορει να μας καταστήση φως για τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται στο σκοτάδι των παθων και της άγνοιας της Αλήθειας, μπορει να μας κάνει μικρούς προφητες, δηλαδή να λέμε τον Λόγο του Θεου στους γύρω μας.
Βέβαια, δεν γινόμαστε αυτόκλητοι προφητες, ούτε παριστάνουμε τον δάσκαλο στους άλλους, ούτε τον σωτηρατους,όπωςκάνουνπ.χ.οιαιρετικοίπροτεστάντες, αλλά έχουμε υπ΄όψιν αυτό που λέει οΆγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Καθαρθναι δε πρτον, ετα καθραι· σοφισθναι, καί οτω σοφίσαι· γενέσθαι φς, καί φωτίσαι· γγίσαι Θε, καί προσαγαγεν λλους·γιασθναι, καί γιάσαι...» (PG 480, 25).

 



Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Κυριακή μετά την Ύψωσιν (Μάρκ. 8,34-9,1) «38. ς γρ ἐὰν παισχυνθ με κα τος μος λόγους ν τ γενε ταύτ τ μοιχαλίδι κα μαρτωλ, κα υἱὸς το νθρώπου παισχυνθήσεται ατν ταν λθ ν τ δόξ το πατρς ατο μετ τν γγέλων τν γίων».

       Σήμερα ο Χριστός μας λέει πως πρέπει να είμαστε ομολογητές. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να ομολογουμε την Αλήθεια. Πρέπει να είμαστε «λέοντες πυρ πνέοντες». Δεν έχει σημασία αν λιγόστεψαν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Μέχρι το τέλος της ιστορίας, όσοι κι αν μείνουμε, οφείλουμε να ομολογουμε ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ότι υπάρχει Θεός, Διάβολος, Κόλασι, Παράδεισος.
Αν βρεθουμε ανάμεσα σε αθέους, υλιστές, αγνωστικιστές θα τους υπενθυμίσουμε την ανοησία τους λέγοντάς τους πως και η λογική, όχι μόνο η Πίστι, απαιτει την ύπαρξι του Θεου. Διαφορετικά πέφτουμε στην ανοησία του «όλα είναι ένα» ή του «όλα είναι ύλη».
Αν βρεθουμε σε συζήτησι που λένε τις ανοησίες του Δαρβίνου, θα τους πουμε πως δεν είναι δυνατόν η ύλη να υπάρχη από μόνη της και τυχαια να προηλθε η ζωή από την ένωσι ανόργανων συστατικων. Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποιοι επικαλουνται συνέχεια την λογική, όταν έλθη η ώρα να μιλήσουν για το Σύμπαν, για την ζωή, για τον άνθρωπο να λένε ό,τι ανοησία τους κατέβη. Αλλά δυστυχως, ισχύει αυτό που λέει ένας σοφός: «εάν τα μαθηματικά απαιτουσαν και ηθική εκ μέρους του ενασχολουμένου με τα μαθηματικά, θα αμφισβητουσαν, οι περισσότεροι, και την αλήθεια των μαθηματικων».   
Την αλήθεια πρέπει να την ομολογουμε και στα υψηλά, στα Δογματικά αλλά και στα καθημερινά και στα επιστημονικά και στα πολιτικά και στα κοινωνικά παντου και πάντοτε. Τους χλιαρούς ο Κύριος «θα τους εμέση εκ του στόματός Του».
Όταν έρχονται εκλογές δεν είναι δυνατόν να ψηφίζουμε άθεους πολιτικούς. Όσοι κάνουν τον κόπο και πανε και ψηφίζουν, θα πρέπη να ψηφίζουν ανθρώπους που είναι κοντά στην Εκκλησία και να διαφωτίζουμε και το περιβάλλον μας με επιχειρήματα γιατί πρέπει να προσέχουμε την ψηφο μας. Αλλιως είναι σα να λέμε «σφάξε με Αγά μου ν΄αγιάσω».
Όταν είναι να διαλέξουμε εργασία, εμεις ή κάποιος συγγενής μας, θα πρέπη να σκεφτόμαστε μήπως είναι εμπόδιο στην πνευματική μας ζωή η εργασία που σκεφτόμαστε να κάνουμε.
Όταν είναι να παντρευτουμε, πρέπει τα κριτήριά μας να είναι πνευματικά. Το σωστό είναι να ταιριάζουμε και στα πνευματικά με το έτερον ήμισυ, διαφορετικά θα είναι σα να είμαστε διχασμένες προσωπικότητες.
Τον ελεύθερο χρόνο μας τον αφιερώνουμε σε πνευματικές ασχολίες (π.χ. μελέτη Αγίας Γραφης, βυζαντινή μουσική, αγιογραφία, περίπατος στην φύσι), διότι ο χρόνος της ζωης μας είναι λίγος και θα δώσουμε λόγο για το πώς τον περάσαμε.
Τις πέντε αισθήσεις μας πρέπει να τις προσέχουμε, διότι μέσω αυτων επηρεάζεται και η ψυχή μας και η πνευματική μας κατάστασι.
Τις παρέες μας τις προσέχουμε, διότι «φθείρουσιν θη χρηστ μιλίαι κακαί».
Το φαγητό, το αλκοόλ, το τσιγάρο τα προσέχουμε διότι οι καταχρήσεις φέρνουν αρρώστιες και το σωμα μας είναι «ναός του Αγίου Πνεύματος» και θα δώσουμε λόγο για όλα.
Εάν προσευχόμαστε και προσέχουμε στη ζωή μας, τότε θα μπορουμε να είμαστε αισιόδοξοι για το τι θα γίνη όταν βρεθουμε μπροστά στον Δίκαιο Κριτή. Εάν όλη μας η ζωή είναι αφιερωμένη στον Χριστό, τότε θα μπορουμε και να τον ομολογουμε σωστά στο περιβάλλον μας.
Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί φέρουμε ευθύνη πολλή μεγαλύτερη από τους υπόλοιπους ανθρώπους του πλανήτη. Σε μας εδόθησαν πολλά, θα ζητηθουν και πολλά.
Αλλά όλα αυτά δεν είναι δύσκολα να τα κάνουμε, αρκει να έχουμε ταπείνωσι και να ζηταμε την βοήθεια του Θεου. «Χωρίς εμένα δεν μπορειτε να κάνετε τίποτα» μας λέει ο Χριστός. Μόνο με τις δυνάμεις μας μπορουμε να πετύχουμε λίγα πράγματα και αυτά θα καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος, ενώ όταν δουλεύουμε για τον Χριστό και με τον Χριστό, το οικοδόμημά μας θα είναι γερό και δεν θα πέση να μας πλακώση. Αμήν, γένοιτο.



Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

+Κυριακή προ της Υψώσεως (Ιωάν. 3,13-17) «16. οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».

        Τόσον πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμον (των ανθρώπων), ὥστε ἔδωκε τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ (να θανατωθη), διὰ νὰ μὴ χαθῇ (για να μην πάει στην Κόλασι) ὅποιος πιστεύει εἰς αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.
        Σήμερα η Ευαγγελική περικοπή είναι γεμάτη μυστήρια. Μυστήριο είναι η ύπαρξις του Θεου, μυστήριο είναι ότι έχει Υιό και ότι είναι Τριαδικός. Μυστήριο είναι ότι το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος γίνεται άνθρωπος για να μας ξαναβάλη στον Παράδεισο, αυτήν την φορά πιο πνευματικό από τον πρωτο.
        Με την λογική δεν μπορουμε να προσεγγίσουμε αυτά τα Μυστήρια. Αυτό που μπορουμε να κάνουμε είναι να δεχτουμε την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, να καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα πάθη, να κάνουμε την προσευχή μας, να μετέχουμε της Μυστηριακης ζωης της Εκκλησίας μας και μετά ο Θεός θα μας φωτίζη ώστε να κατανοουμε όλα αυτά τα Μυστήρια γύρω από τον Θεό και την σωτηρία μας.
        Η Δογματική της Εκκλησίας μας δεν είναι για όλους. Εμεις, λέει ένας Άγιος, δεν είμαστε σε θέσι να εξετάσουμε αυτά που βρίσκονται στα πόδια μας, μπορουμε να μιλαμε με σιγουριά για τα Δογματικά θέματα; Για τον Τριαδικό Θεό, για το πώς ο Θεός έγινε άνθρωπος; Για την ύπαρξι του Παραδείσου και της Κολάσεως;
        Κάποτε ένας Προτεστάντης ρώτησε έναν τσομπάνο Έλληνα «τι πιστεύεις;» και εκεινος, δείχνοντας έναν Ναό του απάντησε «ό,τι πιστεύει και εκείνη» και όταν ξαναρώτησε ο αλλόδοξος «και τι πιστεύει εκείνη;», «ό,τι πιστεύω κι εγώ» ηταν τη τελευταια απάντησι του απλου Ορθοδόξου Χριστιανου.
        Δηλαδή, αυτό που κάνουμε είναι να εμπιστευόμαστε τους Αγίους της Εκκλησίας μας και να τους ακολουθουμε. Αν δεν είμαστε άξιοι να δουμε το άκτιστο φως που βγαίνει από την ουσία του Θεου, θα εμπιστευθουμε τον Άγιο που το ειδε. Θα εμπιστευθουμε τον άλλο Άγιο, ο οποιος στην προσευχή του ειδε τρία Φωτα, την Αγία Τριάδα ως τρεις ήλιους, και κατέγραψε την εμπειρία του και την ομολόγησε στην Σύνοδο και μαζί με άλλους Θεοφόρους Πατέρες διεπίστωσε πως «έτσι είναι», αφου και άλλοι, με το ίδιο Άγιο Πνευμα φωτισμένοι, έχουν ανάλογες εμπειρίες και έτσι είναι σε θέσι να πουν ποιος είναι Ορθόδοξος και ποιος αιρετικός.
        Σήμερα, όποιος έχει όρεξι για διάβασμα μπορει να αντικρούση τις αιρετικές δοξασίες και τις απόψεις των αθέων. Αν διαβάσουμε τα κατάλληλα βιβλία, θα είμαστε σε θέσι να δώσουμε μία απάντησι και στον εαυτό μας και σε όσους έχουν απορίες και σε όσους πολεμουν την Εκκλησία.
        Αν, όμως, δεν έχουμε χρόνο ή και ικανότητες για κάτι τέτοιο, διότι όπως είπαμε και πρίν δεν είναι όλα για όλους, δεν «χάλασε και ο κόσμος». Αναφέρουμε το όνομα του Γέροντος ή του πνευματικου μας και ο Διάβολος φεύγει. Όταν παμε στο Άγιον Όρος ή σε οποιοδήποτε Μοναστήρι, δεν μιλανε όλοι οι μοναχοί για όλα τα θέματα. Ο καθένας έχει την «ειδικότητά» του και όταν βρεθουν σε δύσκολη θέσι, επικαλουνται τον Γέροντα και όλα λύνονται.
        Να σταθουμε λίγο στο ότι ο Θεός δεν είναι απρόσωπη θεία ουσία του Σύμπαντος, όπως λένε οι ειδωλολάτρες όλων των εποχων, αλλά Προσωπικός. Αφου εμεις οι άνθρωποι είμαστε πρόσωπα, δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθουμε από έναν απρόσωπο Θεό. Για να σωθουμε έχουμε ανάγκη από ένα «πάρε δωσε» με έναν Προσωπικό Θεό. Όταν προσευχόμαστε απευθυνόμαστε σε Προσωπικό Θεό και όχι σε μία ανωτέρα δύναμι. Τι θα πη «ανωτέρα δύναμις;», τίποτα, είναι ένα κατασκεύασμα των ειδωλολατρων.
Ο αληθινός Θεός έχει όνομα, «Εγώ ειμι ο Ων», λέει στον Μωυση, όταν του αποκαλύπτεται στο Όρος Σινά. «Εγώ ειμαι Αυτός που υπάρχει», λέει ο Θεός, σε αντίθεσι με τους θεούς των ειδωλολατρων που είναι δαίμονες ή δημιουργήματα της φαντασίας των. Και ο Θεός ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, δεν μένει αμέτοχος παρατηρητής και επειδή μας αγαπα, θέλει να μας κάνει κατά χάριν θεούς, γι΄αυτό και γίνεται άνθρωπος.
Ας κρατήσουμε κι εμεις το πρόσωπό μας, την ιδιαιτερότητα του χαρακτηρος μας και ας μην γίνουμε μάζα. Στην Εκκλησία μνημονεύουμε τα ονόματα ζώντων και τεθνεώτων και αυτό δείχνει πόση σημασία έχει ο κάθε ένας από μας. Ο Χριστός μας λέει πως «όσο αξίζει ένας άνθρωπος, δεν αξίζει όλο το υλικό Σύμπαν». Ο Θεός ενδιαφέρεται για μας και αυτό μας δίνει δύναμι στο να αντιμετωπίζουμε όλες τις δυσκολίες της καθημερινης ζωης. Το όνομά μας είναι γραμμένο στην Βίβλο της Ζωης και αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να φοβόμαστε ούτε και τον θάνατο. Ο Θεός ενδιαφέρεται για τον καθένα από μας και αυτό μας δίνει αισιοδοξία για το μέλλον.
Ο Όσιος Πορφύριος λέει πως «ο λόγος του Θεου μας θεραπεύει, όταν τον μελετουμε με λαχτάρα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε».

 Έχουμε τέτοια όπλα που μας δίνει η Εκκλησία μας, ας τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό μας και για το καλό όλων των συνανθρώπων μας. Αμήν.