+Κυριακή ΙΓ΄ Ματθαίου (Ματθ. 21,33-42)(41.κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς).

Στην σημερινή ευαγγελλική περικοπή ο Κύριος ημων Ιησους Χριστός μας λέει ότι ο λαός του Θεου, οι Εβραιοι επειδή δεν δέχτηκαν τον Υιόν και Λόγον του Θεου θα πανε στην άκρη και την θέσι τους θα πάρουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τα μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικης και Αποστολικης Εκκλησίας.

Οι Ισραηλίτες περίμεναν (και ακόμη περιμένουν) έναν επίγειο Βασιλιά, έναν Στρατηγό να τους ελευθερώση από τους δυνάστες τους. Εάν διαβάσουμε την Παλαιά Διαθήκη μόνο με βάσι την λογική, θα δώσουμε κάποιο δίκιο στους Εβραίους ή τουλάχιστον θα καταλάβουμε γιατί έκαναν λάθος και δεν αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Χριστου τον αληθινό Θεό.

Όμως, από την στιγμή που έβλεπαν τον Χριστό να κάνη θαύματα, να είναι η ζωή του αγία, να είναι αναμάρτητος, να λέη τα λόγια του Θεου, να συμπληρώνη και να εκπληρώνη τον Νόμο και τους Προφητες, να ανασταίνεται στο τέλος από τους νεκρούς, έπρεπε να δουν πιο πνευματικά τα πράγματα, να μετανοήσουν, να αλλάξουν τον τρόπο που περίμεναν τον Μεσσία που τους υποσχέθηκε ο Θεός και να γίνουν όλοι τους μέλη της Εκκλησίας. Άλλωστε ο Ησαΐας (από τον 8^ο π.Χ. αι.) παρουσιάζει τον Μεσσία, σαν να ηταν μπροστά του ο Χριστός, ο Ιησους, ο Υιός της Θεοτόκου Μαρίας.

Μήπως, όμως, κι εμεις κάνουμε το ίδιο λάθος με τους Εβραίους; Μήπως περιμένουμε από τον Χριστό να μας δώση μόνο υλικά αγαθά; Και καλά - οι πρό Χριστου Εβραιοι, μέχρι και την πρώτη παρουσία του Χριστου, ναι μεν ηταν ο λαός του Θεου αλλά ζουσαν σε σχετική άγνοια, αφου η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι ολόκληρο το Φως και επιπλέον το περιβάλλον τους τόσα χρόνια ηταν ειδωλολατρικό και υπέφεραν και από την καταπίεσι των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων, των Περσων, των Ελλήνων, των Ρωμαίων – εμεις, όμως, που εδώ και 2000 χρόνια είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι δικαιολογούμαστε να μην ξέρουμε την Αλήθεια γύρω από τον Θεό, τον Κόσμο, τον άνθρωπο, την ζωή, τον θάνατο; Δικαιολογούμαστε να μην πράττουμε το καλό στη ζωή μας αλλά να συμπεριφερόμαστε όπως οι εθνικοί και οι τελωνες; Δικαιολογούμαστε να ζηταμε από το Θεό ό,τι ζητα στην προσευχή του και ένας μουσουλμάνος;

 «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6,33), μας λέει ο Χριστός. Από το τί ζηταμε από τον Θεό θα φανη και το πόσων καρατίων Χριστιανοί είμαστε. Από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά μας προβλήματα φαίνεται και το πραγματικό μας επίπεδο, όχι από το πόσες ακαδημαϊκές γνώσεις έχουμε γύρω από τα θρησκευτικά πράγματα. Από το πώς αντιμετωπίζουμε την ασθένεια, τον πόνο, τον θάνατο φαίνεται και ποια είναι η σχέσι μας με τον αληθινό Θεό, τον Χριστό.

Κατά έναν παράδοξο τρόπο ο Θεός θα κάνη το χατήρι στους Εβραίους και θα επιτρέψη, απ΄ό,τι δείχνουν τα πράγματα, να έλθη και άλλος «Μεσσίας», όπως τον περίμεναν και τον θέλουν οι Εβραιοι. Αν διαβάσουμε τις ειδήσεις, αν προσέξουμε τα νέα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά, θα διαπιστώσουμε πως η Παγκοσμιοποίηση οδηγει στον παγκόσμιο Δικτάτορα, στον παγκόσμιο Κυβερνήτη, στον Μεσσία των Εβραίων.

Όταν, όμως, πουν «τι καλά, ηρθε η ειρήνη επί της γης, όλα δουλεύουνε ρολόϊ, οι λαοί και τα έθνη ζουν αγαπημένοι κάτω από την διακυβέρνησι του Μεσσία», τότε θα έλθη και το τέλος. Τότε θα γίνη η β΄παρουσία του Χριστου και θα φανερώση πως η ειρήνη του ψεύτικου Μεσσία ηταν ψεύτικη (όπως η ησυχία ενός ψυχιατρείου οφείλεται στο ότι οι ασθενεις είναι ναρκωμένοι από τα φάρμακα), ότι δεν υπάρχει πραγματική ευτυχία στους ανθρώπους, εκτός κι αν οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι όταν ζουν σαν τα ζωα, όταν το μόνο που θέλουν να έχουν είναι το φαγητό και η ικανοποίησι των σαρκικων επιθυμιων.  

Ο αληθινός Μεσσίας μας δίνει εσωτερική ειρήνη, νίκη κατά των παθων, πρόγευσι των εσχάτων. Ο ψεύτικος Μεσσίας, τον οποιο θα δεχθουν οι περισσότεροι των ανθρώπων, θα φέρει εξωτερική ειρήνη, ναρκωμένους ανθρώπους που δεν θα μπορουν να αντιδράσουν. Ο ίδιος ο Χριστός προλέγει για την έλευσι του Αντιχρίστου; «Ἐγὼ ἔχω ἔλθει ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατέρα μου καὶ δὲν μὲ δέχεσθε· ἐὰν ἔλθῃ ἄλλος ἐξ ὀνόματος τοῦ ἑαυτοῦ του ἐκεῖνον θὰ τὸν δεχθῆτε» (Ιω. 5,43).

Ας είναι η ζωή μας τέτοια ώστε να βλέπουμε και να καταλαβαίνουμε τα μηνύματα των καιρων. Να είμαστε συνδεδεμένοι με τον Χριστό, τον αληθινό Μεσσία, για να χαιρόμαστε με την αληθινή ζωή και όχι με την ψεύτικη των ηδονων. Να ζουμε όπως λέει ο ποιητής «με αρετήν και τόλμην» και, συμπληρώνουμε, και «με προσευχήν», για να είμαστε ελεύθεροι. Ελεύθεροι όχι εξωτερικά αλλά περισσότερο ελεύθεροι από την τυραννία των παθων. Τότε, θα είμαστε με εκείνους που θα είναι με τον αληθινό Νυμφίο και θα καθίσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι της Βασιλείας των Ουρανων. Αμήν.