+Κυριακή Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. 14,22-34) «καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με».

Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή βλέπουμε το θαυμα του Κυρίου που περπάτησε επάνω στα νερά της λίμνης της Γαλιλαίας που βρίσκεται μεταξύ Ισραήλ και Συρίας.

Για να δουμε λίγα στοιχεια για αυτήν την λίμνη, την οποια το Ευαγγέλιο αποκαλει θάλασσα. Αυτή η σύγχυση ίσως οφείλεται στο ότι οι Εβραιοι δεν ηταν θαλασσινός λαός, οπότε και την λίμην την έλεγαν «θάλασσα». Η έκτασή της φθάνει τα 166 τ.χλμ. και η μέση στάθμη της βρίσκεται 205 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου, παρουσιάζοντας έτσι αρνητικό υψόμετρο. Είναι η χαμηλότερη λίμνη γλυκέων υδάτων στον κόσμο. Το μέγιστο μήκος από Β. προς Ν. είναι 20,8 χλμ. και το μέγιστο πλάτος 11,2 χλμ. Το δε μέγιστο βάθος της είναι 47 μ..

Η Θάλασσα της Γαλιλαίας τροφοδοτείται με νερό στο βόρειο τμήμα της κυρίως από τον Ιορδάνη ποταμό, ο οποίος υπερχειλίζοντάς την στο νότιο μέρος συνεχίζει στη Νεκρά Θάλασσα όπου και εκβάλει. Πρόκειται για την βιβλική λίμνη της Γεννησαρέτ ή λίμνη της Τιβεριάδας.

Στη Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ως θάλασσα της Κινέρετ, πριν την εξορία των Ιουδαίων στη Βαβυλώνα. Λίμνη της Γεννησαρέτ αναφέρεται μετά την επιστροφή των Ιουδαίων. Το όνομα λίμνη Τιβεριάδας εμφανίστηκε στο τέλος του 1ου αιώνα μ.Χ. και το πήρε από τη πόλη Τιβεριάδα, η οποία κτίστηκε στις όχθες της.

       Ασχολούμαστε και με την Γεωγραφία της Παλαιστίνης διότι, όσα πράγματα έχουν σχέσι με ένα πρόσωπο που αγαπαμε, θέλουμε να μαθαίνουμε και για αυτά.

       Σ΄αυτήν, λοιπόν, την λίμνη ο Πέτρος κινδύνεψε να πνιγη, διότι σταμάτησε για μια στιγμή να βλέπη το πρόσωπο του Χριστου, καθώς περπατουσε επάνω στα νερά μετά από πρόσκλησι του Κυρίου. Όμως, φώναξε «Κύριε, σωσον με» και αμέσως ο Χριστός τον έπιασε από το χέρι και τον έβαλε στο καΐκι.

       Το ίδιο γίνεται και με μας. Όταν στη ζωή μας απομακρυνόμαστε από τον Θεό, τότε έρχονται δυσκολίες, αναποδιές, πόλεμος από τους δαίμονες και αναγκαζόμαστε να φωνάξουμε, όπως ο Πέτρος, το «Κύριε, ελέησον», «Κύριε, σωσον με».

       Δίνουμε εξετάσεις κάθε μέρα γύρω από τα θέματα της πίστεως. Η εμπιστοσύνη που δείχνουμε στον Θεό γυρίζει επάνω μας ως ευλογία. Κάπου στο «Γεροντικό» λέει πως ένας Άγγελος μετρουσε τα βήματα ενός πιστου, ο οποιος πήγαινε να επισκεφτη έναν Άγιο Γέροντα και να πάρη τις συμβουλές του. Και ενώ ο πιστός κουραζόταν για τον εαυτό του, ο Άγγελος μετρουσε αυτόν τον κόπο και του ετοιμαζόταν η ανταμοιβή.

       Ο Θεός είναι ο καλλίτερος «εργοδότης». Μας ανταμοίβει και με το παραπάνω για ό,τι κάνουμε. Και ένα ποτήρι νερό να δώσουμε στο όνομα του Χριστου, θα έχουμε ανταμοιβή.

       Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης κάποτε κρατουσε την εικόνα της Παναγίας σε μία λιτανεία και κάποιος του ειπε «γέροντα, να σε ξεκουράσουμε» και ο Όσιος απάντησε «η Παναγία ξεκουράζει, δεν κουράζει».

       Η πνευματική ζωή στην αρχή είναι δύσκολη αλλά με τον χρόνο γίνεται ανάλαφρη. Ο άνθρωπος γεμίζει από τα δωρα του Θεου και ενώ πριν έδινε σημασία σε δευτερεύοντα και ανάξια λόγου πράγματα, μετά, αφου γνωρίσει τον αληθινό Θεό μέσα στην Εκκλησία, τα θεωρει όλα σκύβαλλα και η χαρά έρχεται μόνο από τα πνευματικά. Μία νηφάλια μέθη τον καταλαμβάνει και βλέπει με πόσο μικρά και ασήμαντα πράγματα ασχολουνται οι μακράν του Θεου άνθρωποι.

       Όταν ο άνθρωπος γίνη πνευματικός σε κάποιο βαθμό, τότε μπορει να συγχωρη, να μπαίνη στη θέσι του άλλου, να βοηθα, να συμπαραστέκεται, να προσεύχεται για τον άλλο. Ο Σταυρός έχει δύο δοκάρια. Το κάθετο συμβολίζει την ένωσί μας με τον Θεό και το οριζόντιο την ένωσί μας με τους συνανθρώπους μας. Εάν είμαστε σωστά συνδεδεμένοι με τον Θεό, τότε αυτό φαίνεται και στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας.

Όταν η σχέσι μας με τον Θεό δεν έχει σωστές βάσεις, τότε αυτό αντανακλαται και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Γι΄αυτό δεν αρκει να είναι κανείς μόνο καλός άνθρωπος. Πρέπει να είναι και καλός Χριστιανός. Αν δεν είναι και καλός Χριστιανός, τότε κάποιο συμφέρον κρύβεται στις σχέσεις του με τους γύρω του.

Ας κοιταμε, λοιπόν, τον Χριστό στα μάτια ώστε να μην κινδυνεύουμε στη ζωή μας και να είμαστε σε θέσι να έχουμε αληθινές σχέσεις με τους άλλους και με τον εαυτό μας.