Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

 +Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,27-35) « οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια». 

Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή βλέπουμε τον Χριστό να θεραπεύη δύο τυφλούς και έναν κωφό και την απαίσια αντίδρασι των Φαρισαίων, οι οποιοι κατηγορουν τον Χριστό ότι με την δύναμι του Σατανα βγάζει τα δαιμόνια!

Αυτή είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, το να πη κανείς ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά φακίρης, μάγος, μέγας Μύστης, απλός άνθρωπος ο οποιος με τις δυνάμεις του ή με την δύναμι του Διαβόλου κατάφερε να ανεβη τα όποια σκαλοπάτια της σατανικης πνευματικότητας και να κάνει τρικ για να τον θαυμάζουν, όπως κάνουν οι κλόουν στο τσίρκο.

Ανάλογη βλασφημία είναι αυτή στην οποία πέφτουν στις ημέρες μας άθεοι, αγνωστικιστές, υλιστές οι οποιοι όταν συζητουν για πνευματικά θέματα, για θέματα θρησκείας, για Εκκλησιαστικά θέματα λένε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μία Θρησκεία όπως όλες, ότι η Αγία Γραφή είναι η ιστορία των Εβραίων ή η μυθολογία τους και ότι είναι στο ίδιο επίπεδο με τα βιβλία των Θρησκειων, ότι οι Άγιοι της Εκκλησίας είναι συνέχεια των αρχαίων ειδωλολατρικων θεων κλπ.

Για κάθε μία πλάνη από τις ανωτέρω υπάρχει απάντησι. Η Απολογητική της Εκκλησίας μας έχει δώσει τις απαντήσεις σε κάθε περίπτωσι και όποιος έχει όρεξι μπορει να διαβάζη τα κατάλληλα απολογητικά βιβλία ή από το ίντερνετ να βρίσκη πληροφορίες ή να ρωτα τον Πνευματικό του για να ξεδιαλύνει μέσα του τις όποιες απορίες και σκοτινά σημεια που έχει.

Χρειάζεται προσοχή όταν ανοίγουμε συζήτησι με τέτοιους ανθρώπους. Αν δεν είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι καλλίτερα να απέχουμε από δογματικές συζητήσεις και να περιοριζόμαστε σε θέματα που γνωρίζουμε. Αφού στρέψουμε την συζήτησι σε γνωστά για μας θέματα, χαιρετουμε ευγενικά και απομακρυνόμαστε από την εστία μολύνσεως. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε τελείως λάθος δρόμο. Απαιτουν με τον ορθολογισμό να προσεγγίσουν τα θέματα της Πίστεως, λες και η θεολογία είναι μαθηματικά. Στην θεολογία 1+1 δεν κάνει δύο αλλά 1 (ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος). Και 1+1+1 δεν κάνει τρία αλλά 1(το Τριαδολογικό δόγμα)!

Μπορουμε να συνεχίσουμε την επιχειρηματολογία μας στηριζόμενοι στην λογική μέχρι ενός σημείου. Π.χ. μπορουμε να κάνουμε το ερώτημα «το Σύμπαν Ποιος το έφτιαξε;», «είναι δυνατόν να υπάρχη από μόνο του», «η αρμονία που υπάρχει στο Σύμπαν δεν μας οδηγει στο να αναζητήσουμε τον Δημιουργό;».

Έτσι ξεκιναμε για να κάνουμε το πρωτο βημα, ότι δηλαδη έστω και με το μυαλό πρέπει να παραδεχτουμε ότι υπάρχει ο Δημιουργός του Σύμπαντος, ο Θεός.

Μετά μπορουμε να συζητήσουμε γύρω από τις θρησκείες που έφτιαξαν οι άνθρωποι αλλά αν τις συγκρίνουμε με την αληθινή θρησκεία, με την Εκκλησία μας, θα διαπιστώσουμε πως βρίσκονται μακρυά από την αλήθεια, πως είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα.

        Στους αιρετικούς μπορουμε να υπενθυμίσουμε την Εκκλησιαστική ιστορία: μέχρι το 1054 δεν υπηρχε η παπική εκκλησία και ο προτεσταντισμός ξεκινα το 1517. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ξεκινα από τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεου, τους Αγίους Αποστόλους και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας και μέχρι να τελειώση ο Κόσμος.
Με την λογική μπορουμε να ανατρέψουμε την θρησκεία των Μουσουλμάνων: μπορουμε άνετα να βρουμε από πού επηρεάστηκε ο ιδρυτής αυτης της θρησκείας αφου εμφανίστηκε 7 αιωνες μετά τον Χριστό. Δεν ειπε τίποτα το καινούριο, δεν προφήτεψε κανένας την έλευσι του, δεν είναι δυνατόν ένας ληστής, βιαστής, δολοφόνος να είναι απεσταλμένος του Θεου.   
        Τις ειδωλολατρικές ανατολικές θρησκείες μπορουμε να τις ανασκευάσουμε και πάλι με ένα απλό ερώτημα: είναι δυνατόν οι πέτρες να είναι Θεός; Το Σύμπαν αποτελειται από σβησμένες και από φλεγόμενες πέτρες, είναι δυνατόν ο Θεός να είναι αυτές οι πέτρες; Είναι δυνατόν εμεις να είμαστε πρόσωπα και ο Θεός να είναι απρόσωπος;
Τους Εβραίους τους βάζουμε στην άκρη διότι δεν δέχθηκαν τον αληθινό Μεσσία, τον Χριστό και περιμένουν τον δικό τους μεσσία, τον Αντίχριστο.
Στους άθεους υπενθυμίζουμε αυτό που λέει στο Ψαλτηρι «ειπεν άφρων εν τη καρδία αυτου ουκ έστι Θεός». Είναι άμυαλοι όσοι δεν βλέπουν ότι πίσω από την Δημιουργιά υπάρχει ο Δημιουργός.
Βέβαια, η πίστι μας δεν στηρίζεται σε λογικά επιχειρήματα διότι όπως λέει και ένας Άγιος «κάθε λόγος έχει αντίλογο, ποιος λόγος, όμως, μπορει να σταθη απέναντι στην Αγιότητα, στον Άγιο, στην ζωή;». Δεν μπορουμε με την λογική να εκφράσουμε τα άρρητα ρήματα, τα μυστήρια του Θεου, τις αγιοπνευματικές εμπειρίες και «δεν μπορουμε να δώσουμε τα άγια τοις κυσί». Δεν μπορουμε να ασχολούμαστε μέχρι τέλους με ασεβεις και την ανοησία τους.

Χρέος μας είναι να είμαστε γεμάτοι με την χαρά του Αγίου Πνεύματος και να σώσουμε τουλάχιστον τον εαυτό μας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σώσουμε όλον τον κόσμο. Αν δουνε επάνω μας την χαρά που δίνει ο Θεός στα παιδιά του, ίσως ξυπνήσουν και μετανοήσουν. Διαφορετικά, ίσως τους λυπηθει ο Θεός κατά την τελική Κρίσι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: