+Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,1-8) « θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

ΕΙΣΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ  Ή ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ;

Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Χριστός λέει σε έναν παράλυτο «Ἔχε θάρρος, παιδί μου. Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι σου».

       Βλέπουμε να γίνεται μία σύνδεσι της αμαρτίας και της απογοήτευσης και μία σύνδεσι της συγχώρεσης των αμαρτιων με το θάρρος και την αισιοδοξία. Όταν ο άνθρωπος κάνει αμαρτίες θολώνει ο νους, σκοτεινιάζει ο ουρανός, το μέλλον φαίνεται αβέβαιο, το παρόν καταθλιπτικό, το παρελθόν εφιαλτικό. Όταν, όμως, ο άνθρωπος έχει καθαρή συνείδησι, όταν εξομολογειται, τότε ζει στο φως και το σκοτάδι απομακρύνεται, τότε μπορει να επέλθη και σωματική ίασι (εάν ο Θεός το κρίνει απαραίτητο για την σωτηρία μας) από τυχόν ασθένειες.

Εάν μας ρωτήση κάποιος σχετικά με το αύριο, αν είμαστε αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι, τι θα απαντήσουμε;

Εάν εστιάσουμε στα υλικά αγαθά αυτου του μάταιου κόσμου, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, διότι η Επιστήμη και η Τράπεζα συνεργάζονται και σε όλον τον κόσμο επικρατει ειρήνη, η παιδική θνησιμότητα μειώθηκε, οι αρρώστιες καταπολεμουνται καλλίτερα σε σχέσι με το παρελθόν, ο μέσος όρος ζωης ανεβαίνει, το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει και όλοι έχουν ένα πιάτο φαγητό, έστω και σε μορφή συσσιτίου (στο παρελθόν για πολλούς δεν υπηρχε ούτε αυτό), περισσότεροι άνθρωποι πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο και κάνουν ταξίδια στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Αν, όμως, εστιάσουμε στο δικό μας αύριο, το προσωπικό, τα πράγματα αλλάζουν. Αύριο θα έρθουν αρρώστιες, αύριο θα έρθουν γηρατιά (αν προλάβουν), αύριο θα έρθη ο θάνατος. Φυσικά, όταν λέμε «αύριο», δεν εννοουμε μόνο την αυριανή ημέρα ή τις επόμενες ώρες αλλά και τους επόμενους μηνες και τα επόμενα χρόνια και τις επόμενες δεκαετίες. Όποιος δεν είναι συνδεδεμένος με τον Χριστό, φυσικό και επόμενο είναι να είναι απαισιόδοξος, δεν μπορει να είναι χαρούμενος πραγματικά. Η όποια ευχαρίστησι που δίνει αυτός ο κόσμος με τις ηδονές του, σβήνει με το πέρασμα του χρόνου.

Επίσης, η υλική ευμάρεια συνήθως ακολουθειται από ηθική κατάπτωσι, οπότε και η αισιοδοξία μας για το αύριο μειώνεται. Τι να το κάνουμε το φαγητό αν δεν συνοδεύεται και με πνευματικότητα; Φαγητό έχουν και τα ζωα. Στην Ελβετία, ένα από τα πιο πλούσια κράτη, ανά 1000 (χίλιους) κατοίκους αντιστοιχει ένας Ψυχίατρος - Ψυχολόγος. Στην Αμερική κάθε μέρα ακουμε για δολοφονίες, ομαδικές δολοφονίες και το 2% των κατοίκων είναι στη φυλακή. Απόδειξι ότι η ψυχή του ανθρώπου δεν ικανοποιειται από την πληθώρα των υλικων αγαθων και ενώ θα περίμενε κανείς να μην υπάρχουν ψυχολογικά προβλήματα, συμβαίνει ακριβως το αντίθετο. Αντίθετα, όπου υπάρχει φτώχεια, δεν υπάρχει άγχος, κατάθλιψι, μελαγχολία (ή υπάρχουν σε μικρότερο βαθμό) αλλά τα παιδιά χαμογελανε και οι μεγάλοι λένε «δόξα τω Θεω».

       Εμεις ποῦ θα στηριχτουμε για να έχουμε αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον μας; θα στηριχθουμε στο ότι η οικονομία θα πάει καλά; Στο ότι η επιστήμη θα βρη κι άλλα φάρμακα; Στο ότι θα επικρατήση επιφανειακή ειρήνη; Στο ότι θα πετύχουμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας και τους επίγειους στόχους μας;

Αυτά όλα βέβαια είναι καλά αλλά το Ευαγγέλιο μας λέει «ουκ επ΄άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος». Για να ακούσουμε κι εμεις το «θάρσει τέκνον» από τον Χριστό, πρέπει να φροντίσουμε όλο το 24ωρο να το περναμε όπως θέλει ο Θεός. Αν ζουμε όπως θέλει ο Θεός, τότε η ψυχή μας και το σωμα μας θα λειτουργουν ομαλά, αρμονικά, σωστά και η αισιοδοξία και το θάρρος θα είναι μέσα μας και θα τα σκορπίζουμε και στο περιβάλλον μας. Αν, όμως, δεν ξοδεύουμε τον χρόνο μας όπως πρέπει, τότε θα ρωταμε συνέχεια «γιατί αυτό, γιατί εκεινο, γιατί το άλλο» και δεν θα ξέρουμε τι μας γίνεται.

Η γνωσι της αλήθειας μας ελευθερώνει, μας κάνει αισιόδοξους, μας βοηθα να παταμε γερά στη γη και συγχρόνως να βρισκόμαστε και στον ουρανό. Όταν γνωρίζουμε το θέλημα του Θεου, ερμηνεύουμε σωστά τα πράγματα αυτου του κόσμου, τοποθετούμαστε σωστά απέναντι σ΄αυτά και η πορεία της ζωης μας είναι χαρούμενη και ελπιδοφόρα.

Ο Χριστός πριν θεραπεύση το σωμα του παράλυτου, θεράπευσε την ψυχή του, του συγχώρεσε τις αμαρτίες του. Έτσι κι εμεις, πριν ζητήσουμε κάτι από τον Θεό, πρέπει να έχουμε υπ΄όψιν μας ότι για να μας πη ο Θεός το «θάρσει», χρειάζεται να είμαστε σε πορεία καθάρσεως από τα πάθη.

 «Ζητειτε πρωτον την Βασιλεία του Θεου και ταυτα πάντα προστεθήσεται υμιν». Όταν ζηταμε πρωτα απ΄όλα τον Θεό στην ζωή μας, τότε μπορουμε να είμαστε και αισιόδοξοι.